لاستيك هاي صنعتي و هنري مل

تركيبات الاستومري كه شامل واحدهاي مختلف مونومر شده اند كه با استفاده از گرما ولكانيزه مي شوند را رابر يا لاستيك خام مينامند.

پليمرها زنجيرهاي طولاني مولكولي هستند كه از دو واژه ي يوناني ( POLY بسيار  و  MEROS قسمت )  تشكيل شده اند .

مونومر هاي پايه براي طبقه بندي نوع لاستيك ها ارزيابي مي شوند. مانند نيتريل-سيليكون-نئوپرن و …

يك تركيب لاستيك خام چيست؟

لاستيك از مواد مختلفي كه حاوي الاستومر پايه، عوامل پخت، پركننده ها و پلاستيسيزرها هستند ، تشكيل شده است

به عنوان مثال ، افزودن پركننده ها مي تواند خواص را تقويت و ياتغيير دهد، و افزودن پلاستيسايزر ها مي تواند باعث افزايش كشش و كاهش دورومتر شود.

 آيا رابر خاصيت كشسان دارد ؟

بله ، رابر خاصيت كشسان دارد . پليمر اغلب به عنوان يك مايع چسبناك يا يك الاستيك جامد مطرح مي شود  و زنجيره هاي پليمري در رابر ها با توجه به راديكال هاي آزادي كه اغلب در انتهاي آن ها وجود دارد تمايل دارند كه بلند تر و منعطف تر باشند و حول محور خودشان چرخش كنند كه موجب زنجير هاي بلند در هم تنيده شده مي شود.

هنگامي كه نيرويي باعث تغيير شكل در لاستيك مي شود اين زنجير ها در هم و بر هم زده مي شود و نيرو را در خود ذخيره مي كند و هنگامي كه نيرو آزاد مي شود نيروي پتانسيلي كه ذخيره كرده را پس مي دهد و به شكل اول خود باز ميگردد.

دليل رفتار الاستيك رابر ها نيز دقيقا ماهيت همين زنجير ها مي باشد .

قطعات لاستيكي چگونه ساخته مي شوند ؟

الاستومر جز اصلي تمام فرمولاسيون هاي لاستيكي است و براي به دست آوردن ويژگي هاي فيزيكي محصول نهايي انتخاب مي شود.كمك فرايند ها و نرم كننده ها مثل روغن ها و پلاستيسايزر ها كه لاستيك را اصلاح مي كنند و به اختلاط يا عمليات توليد كمك مي كند .سولفور يكي از پر مصرف ترين عوامل پخت است كه اتصالات عرضي را به شكل قابل توجهي بهبود مي بخشد و همراه شتاب دهنده ها و فعال كننده هاي شتاب دهنده ها به كم شدن زمان پخت و افزايش خواص فيزيكي كمك شاياني مي كنند .

كربن بلك يا اصطلاحا دوده نيز از پر مصرف ترين پر كننده است كه ساختار مولكولي را تقويت مي كند.

مواد ديگري مثل آنتي اكسيدان ها، آنتي ازونات ها، تركيبات ضد فرسايش، روان كننده ها، رنگ ها و ساير مواد نيز ممكن است به تركيب اضافه كنند.

ولكانيزيزيشن (Vulcanization) چيست؟

زنجير هاي طولاني پليمري هنگام گرم كردن با عوامل ولكانيزه واكنش مي دهد تا ساختار سه بعدي تشكيل دهند. عوامل ولكانيزه (معمولا گوگرد و پر اكسايد) براي پيوند شيميايي بين زنجيره هاي پليمري ضروري هستند. هنگامي كه لاستيك ولكانيزه شده خواص فيزيكي افزايش يافته و تركيب مقاومت بيشتري به طور كلي دارد .

Compression set چيست ؟

بازيابي لاستيك الاستومر براي بازگشت به سايز اصلي آن است كه پس از حذف نيروي فشرده كننده شكل ميگيرد.

ناتواني آب بند براي بازگشت به شكل اوليه خود پس از فشرده شدن ، شرايطي است كه Compression set  ناميده مي شود و همه ي آب بند ها مقداري مانايي فشاري دارند كه توسط استاندارد ASTM D395 تعيين مي گردد.

تفاوت هاي ترموست با ترموپلاست در چيست ؟

يكي از روش هاي طبقه بندي مواد پليمري خواص فيزيكيشان در دماهاي بالاست.

پليمرهاي ترموست با قرار گرفتن در معرض حرارت پيوند هاي شيميايي تشكيل مي دهند  و به صورت دائم در ان حالت مي مانند ولي پليمرهاي ترموپلاست هنگام گرم شدن به صورت مايع مي شود و با تشكيل پيوند هاي فيزيكي شكل دلخواه را وقتي سرد شد ميگيرد و اگر دوباره گرم شود باز مايع مي شود و ميتواند شكل جديدي بگيرد .

پليمر هاي ترموست داراي خواص مكانيكي ، حرارتي و شيميايي برتر و ثبات بعدي بيشتر نسبت به ترموپلاست هاست و به همين دليل براي آب بندي ها علي رقم قيمت گران تر ترجيح داده مي شوند .در نهايت بايد گفت الاستومرها پايه وسيعي از تركيبات را تشكيل مي دهند كه براي كاربرد هاي خاص تعريف شده اند .هر تركيب خاصيت خاصي دارد و بسياري از تركيبات داراي خاصيت ها و ويژگي هاي مشترك هستند كه ميتوان از بين انبوه رابر ها با توجه به ويژگي هاي خواسته يك يا آلياژي از آنها را انتخاب نمود.

لاستيك خام جزء اصلي آميزه است و با توجه به خواص محصول نهايي و محيط استفاده از لاستيك و قيمت تمام شده و همچنين شرايط ويژه اي كه محصول در آن قرار مي گيرد، يكي از لاستيك هايي كه در زير نام برده شده انتخاب مي گردد.

لاستيك نيتريل يا NBR يا (Natural Butadin Rubber)

لاستيك ايزوپرن (لاستيك طبيعي مصنوعي) IR يا (Isoprene Rubber)

لاستيك بوتيل IIR Rubber 

لاستيك استايرن بوتادين SBR يا (Styrene Butadiene Rubber)

لاستيك بيوتيل يا ايزوبوتيلن ـ ايزوپرن IIR يا (Isobutilene Isoprene Rubber)

لاستيك اتيلن پروپيلن دي ان مونومر EPDM يا (Ethylene Propylene Diene Monomer)

لاستيك اتيلن پروپيلن EPR يا (Ethylene Propylene Rubber)

لاستيك پلي كلرو پرن CR يا (Chloroprene)

لاستيك پلي اكريلات ACM

پلي يورتان PU يا (Poly Urethane)

لاستيك سيليكون SR يا (Silicone Rubber) يا QR

لاستيك فلوئورو كربن FCM

لاستيك اپي كلرو هيدرين يا  ECO

لاستيك نيتريل يا NBR

لاستيك نيتريل يا NBR كه با نام اكريلونيتريل بوتادين نيز شناخته مي-شود،از تركيبي لاستيكي از آكريلونيتريل و بوتادين است.

و با نام-هاي تجاري : Perbunan, Nipol, Krynac و  Europrene نيز شناخته شده است.

لاستيك اتيلن پروپيلن داين مونومر يا EPDM 

EPDM مخفف اتيلن پروپيلن داين مونومر (Ethylene propylene diene Monomer)  ، نوع تركيبي است كه خواص لاستيك طبيعي را دارد و به مقدار زيادي خاصت كشساني و ارتجاعي دارد ، به اين صورت كه ميتواند دوباره به حالت طبيعي خودش برگردد. بدون اينكه هيچگونه تغيير شكل دائمي پيدا كند.

عمده مصرف اتيلن پروپيلن داين مونومر يا   EPDM براي مقاومت در برابر اسيد، گاز، آب شور، ازون، الكتريسيته و حرارت ميباشد.

لاستيك استايرن بوتادين يا SBR

لاستيك استايرن بوتادين يا SBR كه با نام بوتادين استايرن رزين يا بونا اس (Buna S) نيز معرفي مي-شود، نوعي تركيب از استايرن و بوتادين است.

ساير نام-هاي تجاري : اَمريپل سينپول (Ameripol Synpol)، يوروپرن (Europrene)، كرالكس (Kralex)، پلي سار (Polysar)، پليوفلكس (Plioflex)، كپو كاربوميگس (Copo Carbomix)، نيپل (Nipol)، سُل پرن (Solprene)

لاستيك اتيلن پروپيلن 

اتيلن پروپيلن يا EPR از كوپليمرهاي اتيلن و پروپيلن سيراب شده شكل مي گيرد كه در آن از پراكسيدهاي آلي در فرآيند پخت يا كراس لينك بهره گرفته مي شود . ملكول هاي پايه آنها مي توانند به صورت تصادفي كنار هم قرار گيرند و يا دوتا دوتا به صورت بلوك درآمده و كنار هم قرار گيرند .

لاستيك پلي اورتان 

پلي اورتان يا پلي ‌يورتان polyurethane rubber – PU به دسته‌اي از مواد شيميايي گفته مي‌شود كه از واكنش پلي ال‌ها و ايزوسيانات‌ها به‌عنوان مواد اصلي تشكيل دهنده ساخته مي‌شوند.

پلي اورتان (PU) نام عمومي پليمرهايي است كه داراي پيوند يورتاني مي باشند. پيوند يورتاني از طريق واكنش افزايشي بين يك گروه ايزوسيانات و يك تركيب داراي هيدروژن فعال مثل گروه هيدروكسيل تشكيل شده است. گروه هاي ايزوسيانات به شدت واكنش پذير بوده و به همين علت پيشرفت واكنش آنها نياز به افزايش دما ندارد.(واكنش در دماي محيط صورت مي گيرد) مهمترين ويژگي اين گروه از پليمرها اين است كه پس از واكنش ساختاري پايدار بوجود مي آيد. خلاصه اينكه، پلي اورتان در اشكال مختلف مانند: فراورده هاي فوم، فيلم، الاستومرها، پودرها، مايعات و امولوسيون ها قابل توليد هستند

لاستيك سيليكوني فلوئوروكربن

لاستيك سيليكوني فلوئوروكربن  – Fluoro Silicone يك پليمر است كه در آن يك اتم فلوئور به يك اتم كربن زنجيره اصلي مولكولي يا يك زنجيره جانبي به دست آمده از پليمريزاسيون يا چند قطعه شدن يك مونومر فلوئور متصل مي شود.

با توجه به تفاوت مونومر حاوي فلوئور مورد استفاده در توليد سيليكون فلوئور انواع مختلفي دارد و مي توان آن را در يك كوپليمر الفين حاوي فلوئور و يك كوپليمر نيتروسو طبقه بندي كرد.

به طور خاص ، سيليكون فلوئورو در برابر درجه حرارت بالا ، مقاومت در برابر روغن و مواد شيميايي مقاوم است. اين يك ماده ضروري براي علوم و فن آوري هاي پيشرفته مانند هوانوردي مدرن ، موشك ، موشك و پيمايش فضا است. در سالهاي اخير و با بهبود مداوم الزامات قابليت اطمينان و ايمني در صنعت خودرو ، استفاده از سيليكون فلوئور در خودروها نيز به سرعت افزايش يافته است.

اكريليك رابر 

اكريليك رابر يا  Acrylic rubber مجموعه خانواده الاستومرهاي اكريليكي است. اين گروه از الاستومرها در نتيجه پليمريزاسيون منومرهاي اتيلن، وينيل استات و اكريليك استر توليد مي شوند. حضور اجزاي قطبي و اشباع شده در ساختار  لاستيك اكريليك منجر به پايداري بي نظير اين رابر در برابر انواع روغن، پايداري حرارتي، مقاومت بالا در برابر اكسيداسيون و شرايط جوي شده است. در مقايسه با رابرهايي چون NBR، اكريليك رابر  مقاومت بسيار بهتري در برابر ازون و شرايط جوي دارد. كاربري اصلي خانواده رابرهاي اكريليك رابر توليد قطعاتي است كه همزمان به مقاومت بالايي به روغن در دماهاي بالا نياز دارند. هر چند اين رابر براي كاربرد هايي كه در معرض آب يا دماي پايين قرار دارند، مناسب نيست.

استيك اكريليك / پلي اكريلات / نام شيميايي: كوپليمر اتيل بوتيل اكريلات نام هاي ديگر اين مواد هستند.

لاستيك بوتيل IIR Rubber 

لاستيك بوتيل (IIR) به انگليسي IIR – Butyl Rubber ، از كوپليمرازيسون كاتيوني ايزوبوتيلن در محلول با مقداري كمي ايزوپرن تا حدود ۳ %  و از سال ۱۹۴۲ به طور صنعتي توليد و مورد استفاده قرار گرفت.

بوتيل رابر نفوذ پذيري كم در مقابل اكسيژن ، اوزون و مواد شيميايي را داراست  و ارزان ترين لاستيك خالص است كه قابليت هاي خاصي ارائه مي دهد تا آن را به گزينه اي بالقوه براي كارهاي نياز به آب بندي با كيفيت ، استر و نصب تبديل كند. علاوه بر جذب فوق العاده شوك ، اين لاستيك از نفوذپذيري گاز و رطوبت بسيار كمي برخوردار است و مقاومت بسيار خوبي در برابر گرما ، آب و هوا ، ازون ، واكنش شيميايي ، انعطاف پذيري ، سايش و پارگي دارد.  هم چنين لاستيك بوتيل در برابر مايعات هيدروليك بر پايه فسفات مقاوم بوده و از عملكرد عايق الكتريكي بسيار خوبي برخوردار است.

لاستيك اپي كلرو هيدرين يا  ECO

لاستيك اپي كلرو هيدرين  يا ECO (Epichlorohydrin Rubber)  را مي توان الاستومري مشابه با خانواده NBR با مقاومت بهتر در برابر روغن هاي معدني و همچنين انعطافپذيري بهتر در دماي پايين معرفي كرد. ECO ها نفوذ پذيري بسيار كمي در برابر گازهاي مختلف دارد و پايداري بينظيري در برابر شرايط جوي و تابش ازون دارد.

اپي كلروهيرين يا ECO ، يك الاستومر پلي اتر ويژه است كه مجموعه اي از بسياري از خواص مطلوب نيتريل و نئوپرن را دارا مي باشد.

اپي كلروهيدرين به شكل هموپليمر (CO) و يك كوپليمر (ECO) كه حاوي 50% اتيلن اكسايد است در دسترس مي باشد. هموپليمر آن در برابر ازن و ناتراوايي گازي مقاومت فوق العاده اي دارد، در حاليكه كوپليمر آن از لحاظ جهندگي و انعطاف پذيري در درجه حرارتهاي پائين عملكرد بهتري دارد. مقاومت روغني هموپليمر و كوپليمرهاي اپي كلروهيدرين تقريبا مشابه يكديگر هستند،

لاستيك سيليكون يا (SR (Silicone Rubber 

لاستيك سيليكون ( Silicone Rubber- SR) پليمري الاستومر (قابل انعطاف) است كه مخلوط پليمرهاي كاني و آلي هستند كه از پليمريزاسيون حلقه باز  Polymerization Ring-Opening بدست مي‌آيند و اصلي‌ترين خصوصيت اين  محصول همان انعطاف‌پذيري خوب آن در يك محدوده دمايي بسيار وسيع مي‌باشد.

با اينكه قيمت گراني دارند ولي مقاومت آنها در برابر گرما منجر به استفاده منحصر از اين لاستيك‌ها در مصارف دماي بالا مي‌شود.

زنجيره اصلي سيليكون به صورت خطي با وزن مولكولي بالا مي‌باشد كه فاقد كربن مي‌باشد و به طور يك در ميان از سيلسيم (Si) و اكسيژن (O) تشكيل شده است.

نام هاي ديگر: باي سيلون (Baysilon)، سيلاستيك (Silastic)، ريم پلاست (Rimplast)، رودسيل (Rhodsil) هستند.

لاستيك بوتادين (BR)

نام شيميايي اين محصول پلي بوتادين مي باشد. كه پليمريزه شده است و معمولا در تركيب با ديگر لاستيكها استفاده مي شود و از نظر بيشترين حجم توليد پس از استايرن بوتادين (SBR) است كه در سال 1999، مصرف آن در حدود 1935000 تن در سراسر جهان بود.

لاستيك آكريلونيتريل بوتادين استايرن 

آكريلونيتريل بوتادين استاير Acrylonitrile butadiene styrene  كه با مخفف  ABS  شناخته مي‌شود، نوعي پليمر گرما نرم است كه از پليمريزاسيون استايرن و اكريلونيتريل در حضور پلي بوتادين به دست مي‌آيد و داراي ساختاري آمورف مي‌باشد.

آكريلونيتريل بوتادين استاير به دليل قيمت مناسب و همچنين خواص متعادل مكانيكي، حرارتي و شيميايي در دسته پر مصرف‌ترين مواد اوليه پلاستيكي قرار مي‌گيرد. كه داراي استحكام ابعادي و مقاومت حرارتي خوب و نيز مقاومت به ضربه بالا ميباشد.

اين پليمر بسيار مقاوم به خراشيدگي است و همچنين اين ماده عمدتاً در لوله‌هاي حمل مواد نفتي، لوله‌ها، وسايل خانه، اثاثيه، مبلمان، تركيبات وسايل خودرو، تلفن و تجهيزات الكتريكي مورد استفاده قرار مي‌گيرد

لاستيك اتيلن پروپيلن چيست ؟

لاستيك اتيلن پروپيلن يا EPR از كوپليمرهاي اتيلن و پروپيلن سيراب شده شكل مي گيرد كه در آن از پراكسيدهاي آلي در فرآيند پخت يا كراس لينك بهره گرفته مي شود . ملكول هاي پايه آنها مي توانند به صورت تصادفي كنار هم قرار گيرند و يا دوتا دوتا به صورت بلوك درآمده و كنار هم قرار گيرند .

EPR رديفي از پليمرهايي را شامل مي گردد كه در دو دسته زير رده بندي مي گردند :

لاستيك اتيلن پروپيلن

لاستيك سه بسپاري اتيلن پروپيلن يا EPDM

اهميت لاستيك هاي اتيلن پروپيلن به عنوان لاستيك هاي سنتزي همه منظوره ، ارزاني نسبي و مقاومت آنها در برابر پير شدن ، تخريب با اوزون و حمله واكنش گرهاي شيميايي به دليل سير شدگي اغلب واحدهاي تكرار شونده در توالي پليمر است .

بهره گيري از پراكسيد ها ، براي انجام فرآيند كراس لينك ايستادگي ماده را در برابر فرسايش دراز مدت بهتر مي كند و ويژگي هاي برقي مناسبي را فراهم مي آورند . اين مواد در فرآيند گرمايشي تجزيه مي شوند و بنيان هايي مي سازند كه با بسپارها واكنش انجام مي دهند و سرانجام باعث پديدار شدن اتصال هاي كربن به كربن در ميان آنها مي گردند.

در اين ميان با بهره گيري از مواد هم عامل با پراكسيدها ويژگي هاي كامل تري به دست مي آيد . پراكسيدي كه در اين فرآيند مي توان به كار برد همان دي كيوميل است ولي مواد ديگري نيز وجود دارند ، از ماده اتيلن گليكول دي متيل آكريلات نيز مي توان به عنوان مواد هم عامل نام برد .

به هنگام ساخت اين لاستيك اگر ماده پركننده كربنات كلسيم به اندازه زياد با آن آميخته شود هزينه ها را كاهش مي دهد و اگر رس كالسينيد به جاي كربنات كلسيم جايگزين گردد ويژگي هاي لاستيكي بهتر شده و جذب رطوبت آن كاهش مي يابد . با افزايش يك سيلان سيراب نشده كه با پرسازها پيوند پيدا مي كند ويژگي هاي مكانيكي ماده نيز افزايش مي يابد .

افزودني هاي ديگر همانند سرنح ، ايستادگي در برابر آب و روغن را بهبود بخشيده و به انجام فرآيند نيز كمك مي نمايد . اين مواد بايستي با دقت گزينش شوند تا با پراكسيدها واكنش شيميايي نداشته باشند .

در ميان EPR و EPDM كراس لينك شده اختلاف اندكي وجود دارد و انجام فرآيند كراس لينك به كمك پراكسيدها در برابر ولكانيزه گوگردي ايستادگي ماه را در برابر گرما و فشار- گرما افزايش مي دهد

از ويژگي هاي بارز اين گروه از لاستيك ها مي توان به مقاومت خوب آنها در برابر اوزون ، اكسيژن و يونيزاسيون اشاره نمود.

تاريخچه لاستيك اتيلن پروپيلن

اين لاستيك يك Random Copolyme  است از اتيلن و پروپيلن كه براي اولين بار در سال 1960 توليد شد و در حضور كاتاليزور زيگلر ناتا ساخته مي شود و داراي خاصيت لاستيكي غير كريستالي است و براي مقاوم كردن پليمر هاي ديگر استفاده مي شود. تفاوت انواع آن در ميزان درصد اتيلن است و به دليل داشتن زنجيره 100% اشباع مقاومت آن در برابر ازون، حرارت و مواد شيميايي خورنده بالا است.

چگونگي توليد لاستيك اتيلن پروپيلن

روش توليد اين لاستيك پليمريزاسيون (بسپارش) به كمك زيگلر ناتا است. اين لاستيك از مونومرهاي اتيلن و پروپيلن به همراه يك مونومر دي ان غير اشباع از نوع اتيلن نوربورنين (ENB) ,هگزا دي ان (HD 1,4) و يا دي سيكلو پنتا دي ان (DCOD)ساخته شده است.مقدار اتيلن در حدود ۴۵% تا ۷۵% است همچنين مقدار DNR حدود ۲.۵% تا ۱۲% است.

درصد پروپيلن بيشتر غلطك پذيري بهتر مقاومت خام پايين تر و كشساني بالاتر را ارائه ميدهد.همچنين درصد اتيلن بيشتر سبب فرآيند پذيري بهتر , اكستروژن بهتر, پخت سريع تر و پخت بهتر پراكسيدي و گوگردي با درصد شبكه اي شدن (Crosslink) بالا را ارائه ميدهد.

مزايا لاستيك اتيلن پروپيلن

• مقاومت حرارتي و گرمايي خوب
• قيمت نسبتا ارزان
• مقاومت در برابر اسيد ها و بازها
• انعطاف پذيري در دماي پايين
• مقاومت در برابر مواد قطبي
• مقاومت در برابر آب و بخار
• عايق الكتريكي بسيار خوب

معايب لاستيك اتيلن پروپيلن

• مقاومت در برابر شعله و آتش
• چسبندگي ضعيف به الياف و فلزات
• مقاومت كم در برابر بنزين و نفت سفيد
• مقاومت كم در برابر روغن و حلال هاي هيدروكربني هالوژنه

خواص لاستيك اتيلن پروپيلن

مقاومت عالي در درجه حرارت بالا و مقاومت سايشي عالي, مقاومت در برابر ضربه , مقاومت در برابر پير شدن

كاربرد لاستيك اتيلن پروپيلن

به عنوان تركيب (Compound) براي اصلاح ضربه در

پلاستيك درزگير

ديگ هاي بخار

عايق بندي سيستم و كابل لاستيك ها

لوله هاي لاستيكي مانند لوله تخليه آب ماشين لباسشوئي شيلنگ واشر

بلندگوهاي صدا

پروفيل هاي به كار رفته در پنجره ها

و مهم ترين كاربردهاي آن كه درزگيرها و نوارهاي عايق بندي در و پنجره و درزگير خودرو و درزگير لوازم خانگي مانند يخچال و فريزر و…

پلي اورتان چيست؟

پلي اورتان يا پلي ‌يورتان polyurethane rubber – PU به دسته‌اي از مواد شيميايي گفته مي‌شود كه از واكنش پلي ال‌ها و ايزوسيانات‌ها به‌عنوان مواد اصلي تشكيل دهنده ساخته مي‌شوند.

پلي اورتان ها را اتو باير در سال ۱۹۳۷ در آلمان كشف كرد و بعد از آن اين مواد با داشتن خواص ويژه پيشرفت بسيار زيادي را در انواع صنايع جهان داشتند.

پلي اورتان (PU) نام عمومي پليمرهايي است كه داراي پيوند يورتاني مي باشند. پيوند يورتاني از طريق واكنش افزايشي بين يك گروه ايزوسيانات و يك تركيب داراي هيدروژن فعال مثل گروه هيدروكسيل تشكيل شده است. گروه هاي ايزوسيانات به شدت واكنش پذير بوده و به همين علت پيشرفت واكنش آنها نياز به افزايش دما ندارد.(واكنش در دماي محيط صورت مي گيرد) مهمترين ويژگي اين گروه از پليمرها اين است كه پس از واكنش ساختاري پايدار بوجود مي آيد. خلاصه اينكه، پلي اورتان در اشكال مختلف مانند: فراورده هاي فوم، فيلم، الاستومرها، پودرها، مايعات و امولوسيون ها قابل توليد هستند.

تركيباتي كه داراي گروه ايزوسيانات هستند عبارتند از:

1. ۲و۴ يا ۲و۶ تولوئن دي ايزوسيانات
2. ۴و۴ يا ۲و۴ دي فنيل متان دي ايزوسيانات
3. ۱و۶ هگزا متيلن دي ايزوسيانات

علاوه بر موارد ذكر شده، تركيبات ايزوسياناتي ديگري نيز وجود دارند.

تركيباتي كه داراي دو گروه هيدروكسيل (OH) يا بيشتر باشند را پلي اُل مي نامند و بطور معمول از گونه هاي زير استفاده مي شود:

1. پلي اتر پلي ال
2. پلي استر پلي ال
3. پلي كربنات پلي ال
4. پلي كاپرولاكتون پلي ال

به علاوه، به جاي گروههاي هيدروكسيل، تركيباتي مثل اسيدهاي كربوكسيليك و آمينها، كه داراي هيدروژن فعال هستند نيز مي توانند در تركيب با ايزوسياناتها مورد استفاده قرار گيرند. به همين دليل، زمانيكه صحبت از پلي اورتانها مي شود، مي توان گفت كه گونه هاي بيشماري از آنها وجود دارد. با توجه به آنچه گفته شد مي توان نتيجه گرفت، پلي اورتانها در موارد گوناگوني مانند: فومهاي نرم، فومهاي سخت، الاستومرها، چسبها، روكش ها و پايه هاي رنگي بكارگرفته مي شوند.

كاربرد پلي اورتان در چيست؟

پلي اورتانها به شكلهاي مختلف از جمله فومهاي نرم، فومهاي سخت؛ الاستومرها، ترموپلاستيك الاستومرها، رزين، رنگ، پوشش، چسب، انواع جلادهنده و… در دنيا كاربرد دارند. يكي از كاربردهاي پلي اورتانها، استفاده به عنوان پوشش لوله‌هاي مدفون در خاك با هدف حفاظت در برابر خوردگي مي باشد. پلي اورتان مورد استفاده در اين روش، از نوع ۱۰۰% جامد و با مواد اوليه ۲ جزئي است ولي نبايستي چسبندگي زيادي به سطح لوله از اين پوشش توقع داشت. پلي اورتان‌ها در شرايط كاربري خاص مانند دماي بالاي خط لوله و يا تعميرات پوشش اصلي كاربرد دارند و كمتر به عنوان پوشش اصلي خطوط انتقال استفاده مي شوند. استفاده از پوشش‌هاي پلي اورتان جهت پوشش داخلي خطوط انتقال كاربرد بسيار محدودي داشته و به علت آزادكردن تركيبات سمي ايزوسيانات جهت پوشش داخلي توصيه نمي‌گردد. كاربرد پلي ن تركيبات نيز به طور پيوسته رو به توسعه است.

مثالهاي متعددي براي كاربردهاي فراوان اين تركيبات وجود دارد، از جمله پوششهاي شفاف براي پوشش دهنده هاي تك لايه مخصوص بامها و رنگهاي مشخص كردن محل گذر عابرين پياده و غيره….

كاربرد پلي اورتانها و پلي اوره ها در كفپوشها انواع فناوري كاربرد پوشش هاي كف همگي بر دو اصل استوارند. يكي از آنها فناوري فيلم نازك است كه يك يا چند پوشش با ضخامت حدود ۵۰ تا ۱۲۵ ميكرون روي سطح كف پوشش داده مي شود. درزگيري و غبارزدايي نيز از جمله مراحل مهم در اين روش محسوب مي شوند كه هدف نهايي آنها رسيدن به كفپوشهايي با طرح هاي زير و مزين است. رزين هاي مورد مصرف در پوششهاي كف عبارتند از: آلكيدها، اپوكسي ها يا اپوكسي استري بر پايه آب و حلال، مخلوط هاي معلق، آميخته هاي پلي اورتاني بر پايه آب و انواع پليمرهاي آكريليكي، بهترين حالت براي اين نوع كفپوشها آن است كه اثر مواد شيميايي يا آب روي سطح كفپوش براحتي برطرف شود و لكه اي بر جاي نماند. پوشش هاي آلكيدي در مقابل سودسوز آور بسيار ضعيف عمل مي كنند.

مقاومت پلي اورتان ها در برابر سايش ضربه و ترك خوردگي بسيار خوب است، از جمله ويژگي هاي آنها پخت سريع و كامل در دماي محيط است. پلي اورتانها آليفاتيك از انواع آروماتيك گرانتر هستند. به همين خاطر انواع آروماتيك و نمونه هاي اپوكسي دار در استري ها، رنگهاي پايه و پوششهاي رابط بكار مي روند. در حالي كه آليفاتيك ها ويژه پوشش نهايي هستند. استفاده از پوشش هاي محافظ براي جلوگيري از پديده خوردگي در ساختارهاي فولادي كه آستر و پوشش پايه آنها از نوع سامان هاي اپوكسي دار است، نمونه اي از كاربردهاي مهم پلي اورتانها محسوب مي شوند. مورد ديگر، سامانه هاي پوشش دهنده كف است كه در آنها نيز انواع پوششهاي پايه را مي توان بكار برد، گاهي پوشش نهائي از نوع يورتان براي لايه نهايي كف نيز كفايت مي كند.

پوششهاي پلي اوره در چند سال اخير فناوري پوششهاي پلي اوره گسترش و كاربرد يافته است. از مزاياي اصلي اين نوع پوششها سخت شدن بسيار سريع آنهاست كه نتيجه آن، دسترسي به يك فناوري پرشتاب است. در سامانه هاي پلي اوره بر پايه هگزامتيلن دي ايزوسيانات (TMXDI) پوشش پاشيده شده روي بلوك يخ در عرض ۲۰ ثانيه سخت مي شوند، ساختار TXMDI در شكل ۱ آمده است. پوششهاي پلي اوره در پوشش دهي خطوط لوله هاي انتقال نفت كاربرد دارند و مقدار جريان كاتدي مورد نياز در حفاظت كاتدي را كم مي كنند. در بسياري از موارد سامانه هاي پلي اوره همانند پلي اورتانهاي دو جزئي هستند. سامانه پوششي در پلي اورتانهاي متداول از يك بخش A متشكل از پلي اوره و در صورت نياز رنگدانه و يك بخش B كه غالباً سخت كننده است، تشكيل مي شود. همان طور كه پيشتر هم گفته شد، سرعت واكنش تشكيل پلي اوره بي نهايت زياد است، طوري كه تجهيزات پاشش ويژه اي مورد نياز است. زماني بود كه بخش ايزوسياناتي را مونومر MDI تشكيل مي داد. اين نوع سامانه هاي پلي اوره ارزان بوده و خواص خوبي دارند. البته بعدها در اوايل دهه ۹۰ در انگلستان و ايالات متحده سامانه هاي آليفاتيك وارد بازار شدند. در اين سامانه ها پايداري نوري به مراتب بهتر شده و هر گاه كه ايزوسيانات مصرفي TXMDI باشد، سرعت واكنش كمتر مي شود. با اين حال هنوز هم سرعت واكنش تشكيل پلي اوره چن زياد است كه براي پژوهشگران در آزمايشگاه مشكل ايجاد مي كند. زماني كه پلي اوره به طور دستي تهيه مي شود، سامانه پس از چند ثانيه غير قابل استفاده شده و قالبگيري و تهيه فيلم از آن امكانپذير نخواهد بود. با اين حال تهيه نمونه ها به روش پاشش امكانپذير است، ولي هنگامي كه نمونه ها در سردخانه خيلي سرد شوند جابجايي مواد بسيار مشكل است. روش ساخت رنگدانه را به مقداري از آمين و افزودني ها اضافه مي كنند تا مخلوط مناسب براي غلتك كاري بدست آيد. زماني كه مخلوط به حالتي رسيد كه براحتي خرد شود، باقي‌مانده آمين را نيز بدان مي افزايند. در صورت وجود رنگدانه هاي آلي لازم است بجاي توزيع كننده هاي سريع از آسياب غلتكي افقي استفاده شود. همچنين، دماي مخلوط بايد به C 350 برسد.

در مرحله بعد در جو نيتروژن، ايزوسيانات به آهستگي در مدت زمان ۳۰ دقيقه به مخلوط آمين اضافه و به حد كافي هم زده مي شود. بايد اجازه داد كه دماي واكنش گرمازا به C350 برسد و سپس محصول برداشته شود.

از ديگر كاربردهاي پلي اورتان :

با استفاده از پلي اترها به عنوان پلي ال، در سنتز پلي اورتان مي توان كاشتني هاي طولاني مدت تهيه نمود، كه در قلب مصنوعي، كليه مصنوعي، ريه مصنوعي، هموپرفيوژن، لوزالمعده مصنوعي، فيلترهاي خوني، كاتترها، عروق مصنوعي، باي پس سرخرگ ها يا سياهرگ ها، كاشتني هاي دندان و لثه، بيماريهاي ادراري، ترميم زخم، رساندن يا خارج كردن مايعات، نمايش فشار عروق، آنژيوپلاستي، مسدود كردن عروق، جراحي عروق آئورت و كرونري، دريچه هاي قلب سه لتي و دولتي كاربرد دارند.

در صورتي كه از پلي اترها به عنوان پلي ال، در سنتز پلي اورتان استفاده شود، پلي اورتان هاي زيست تخريب پذير مدت تهيه مي شود كه به طور مثال در كانال هدايت بازسازي عصب، ساختارهاي قلبي –عروقي، بازسازي غضروف مفصل و منيسك زانو، براي تعويض و جايگزيني استخوان اسفنجي، در سيستم هاي رهايش كنترول شده دارو و براي ترميم پوست كاربرد دارد.

پلي اورتان : كوپليمري پركاربرد

در اواخر سال ۱۹۸۰ تعدادي از دانشمندان، شيمي، ساختار و مورفولوژي سطح پلي اورتان ها را مورد بررسي قرار دادند و به تدريج روش هاي جديد پوشش دهي سطح به همراه پيوندهاي مواد ديگر به سطح پلي اورتان ها، با هدف بهبود خونسازگاري ابداع شد.

الاستومرهاي پلي اورتاني، خانواده اي از كوپليمرهاي توده اي بخش شده است كه كاربردهاي مهمي در زمينه هاي گوناگون صنعتي و پزشكي پيدا كرده است. اولين پلي اورتان، از واكنش دي ايزوسيانات آليفاتيك با دي آمين به دست آمد. اتو باير و همكارانش اولين بار اين پلي اورتان را معرفي نمودندكه به شدت آبدوست بود و بنابراين به عنوان پلاستيك يا فيبر نمي توانست مورد استفاده قرار گيرد. واكنش بين دي ايزوسيانات هاي آليفاتيك و گليكول ها منجر به توليد پلي اورتاني با خصوصيات پلاستيكي و فيبري گرديد. به دنبال آن، با استفاده از دي ايزوسيانات آروماتيك و گليكول هاي با وزن مولكولي بسيار بالا، پلي اورتاني به دست آمد كه خانواده مهمي از الاستومرهاي ترموپلاستيك به شمار مي رود.

خواص يورتانها از مواد ترموست بسيار سخت تا الاستومرهاي نرم تغيير مي كند. از پلي اورتانهاي ترموپلاستيك، در ساخت وسايل قابل كاشت بسيار مهمي استفاده مي شود، چرا كه داراي خواص مكانيكي خوب نظير استحكام كششي، چقرمگي، مقاومت به سايش و مقاومت به تخريب شدن، به علاوه زيست سازگاري خوب مي باشند كه آنها را در گروه مواد مناسب جهت كاربردهاي پزشكي قرار مي دهد

تخريب پلي اورتان

همه پليمرها امكان تخريب دارد و پلي اورتان ها نيز از اين قاعده مستثني نيست جهت جلوگيري از تخريب پلي اورتان ها روش هاي مختلفي وجود دارد. كه شامل هيدروليز، فتوليز، سلوليز، توموليز، پيروليز (تجزيه در اثر حرارت) وتخريب بيولوژيك، ترك بر اثر استرس محيطي، اكسيد شدن و تخريب بوسيله ميكروب و قارچها مي شود. در حالت بيولوژيك تنش محيطي باعث ايجاد ترك مي شود كه در نهايت شكست ممكن است به وجود آيد و باعث ايجاد تخريب سطحي ويژه در پليمر شود. آنزيم ها نيز مي توانند باعث تخريب پلي اورتان ها شود. تخريب ميكروبي، يك واكنش تجزيه شيميايي است كه به وسيله حمله ميكرو ارگانيسم ها صورت مي گيرد. آنزيم ها و قارچ ها نيز ممكن است پلي اورتان ها را تخريب كند.

پيوندهاي مستعد براي تخريب هيدروليتيك در پلي اورتان ها، پيوندهاي استري و يورتاني است. استرها به اسيد و الكل تجزيه مي شود و پيوندهاي يورتاني در نتيجه تخريب شدن به كرباميك اسيد و الكل هيدروليز مي شود.

تركيبات مسئول تخريب پليمرها در بدن شامل آب، نمك، پراكسيدها و آنزيمها است. به طور كلي مولكولهايي مانند ويتامين ها و راديكالهاي آزاد باعث تسريع كردن تخريب مي شود. اگر پلي اورتان هيدروفوب باشد تخريب معمولاً در سطح مواد انجام مي شود. اگر پلي اورتان ها هيدروفيل باشد، آب در توده پليمر وارد شده و تخريب در سرتاسر ماده اتفاق مي افتد.

تاثير آبدوستي بر ميزان تخريب پلي اورتان :

يكي از مشكلات اصلي كاشت پلي اورتان ها در حالت vivo in تمايل آنها براي آهكي شدن و تخريب شدن است. اكثر ايمپلنت هاي پلي اورتاني در حالت in vivo از طريق هيدروليز تخريب مي شود.

الاستومرهاي زيست تخريب پذيردر ايمپلنت هاي قلبي و عروقي، داربستها براي مهندسي بافت، ترميم غضروف مفصل، پوست مصنوعي و درتعويض و جانشيني پيوند استخوان اسفنجي استفاده مي شود.

مواد هيدروفيل مانند هيدروژل ها، به عنوان سدي براي چسبندگي بافت ها استفاده مي شود. موادي با هيدروفيلي كم، باعث چسبندگي تكثير سلول ها مي شود كه براي داربستهاي مهندسي بافت مناسب است.

لاستيك سيليكوني فلوئوروكربن چيست؟

لاستيك سيليكوني فلوئوروكربن  – Fluoro Silicone يك پليمر الاستيك است كه در آن يك اتم فلوئور به يك اتم كربن زنجيره اصلي مولكولي يا يك زنجيره جانبي به دست آمده از پليمريزاسيون يا چند قطعه شدن يك مونومر فلوئور متصل مي شود.

با توجه به تفاوت مونومر حاوي فلوئور مورد استفاده در توليد لاستيك سيليكون فلوئور انواع مختلفي دارد و مي توان آن را در يك كوپليمر الفين حاوي فلوئور و يك كوپليمر نيتروسو طبقه بندي كرد.

به طور خاص ، لاستيك سيليكون فلوئورو در برابر درجه حرارت بالا ، مقاومت در برابر روغن و مواد شيميايي مقاوم است. اين يك ماده ضروري براي علوم و فن آوري هاي پيشرفته مانند هوانوردي مدرن ، موشك ، موشك و پيمايش فضا است. در سالهاي اخير و با بهبود مداوم الزامات قابليت اطمينان و ايمني در صنعت خودرو ، استفاده از لاستيك سيليكون فلوئور در خودروها نيز به سرعت افزايش يافته است.

اين لاستيك داراي خواص فيزيكي و مكانيكي خوب و پايداري شيميايي است و مي تواند براي مدت طولاني در زير 200 درجه سانتيگراد ، براي مدت زمان كوتاه در 250 درجه سانتيگراد مورد استفاده قرار گيرد. همچنين داراي پايداري عالي در برابر حلال هاي آلي ، اسيدهاي معدني و اكسيدان ها ، به ويژه مقاومت در برابر اسيد است.

از نظر مقاومت در برابر آب و هوا و ازن بسيار عالي است و خصوصيات فيزيكي و مكانيكي آن پس از چند سال در معرض جو تغيير مي كند. همچنين نسبتاً پايدار است

لاستيكهاي سيليكوني فلورو را مي توان به سه نوع اساسي تقسيم كرد:

لاستيك فلوئوروكربن

لاستيك فلوئوروسيليكون

لاستيك فسفازن فلوئوره

در بين آنها ، از لاستيك فلوئوروكربن بطور عمده استفاده مي شود

كاربردهاي لاستيك سيليكوني فلوئوروكربن:

لاستيك فلوئوروكربن در حال حاضر فقط در Chenguangyuan توليد مي شود. بيشتر براي تهيه محصولات لاستيكي با مقاومت در برابر حرارت ، مقاومت در برابر روغن و مقاومت در برابر اسيد استفاده مي شود. از قبيل مهر و موم ، شيلنگ ، لنت لاستيكي ، نوار ، نوار ، فيلم ، مخازن روغن و محصولات آغشته و غيره همچنين مي توانيد به عنوان غلاف بيروني سيمها و روكش هاي ضد خوردگي براي تجهيزات و غيره استفاده كنيد كه به طور گسترده در صنايع هوانوردي ، نفت مورد استفاده قرار مي گيرد. صنعت ، صنعت خودرو ، صنايع شيميايي. و زمينه هاي ديگر

در صنعت نفت: از مهر و موم هاي لاستيكي F26 در تجهيزات حفاري ماشين آلات حفاري و تجهيزات نمك زدايي گاز طبيعي استفاده مي شود و مي تواند در شرايط سخت مانند درجه حرارت بالا ، فشار زياد ، روغن و محيط خورنده قوي استفاده شود.

در صنايع شيميايي: از مهرهاي F26 در پمپ ها ، اتصالات لوله و ظروف تجهيزات براي آب بندي مواد شيميايي مانند اسيدهاي معدني و آلي استفاده مي شود.

در ساخت مصالح ساختماني: F26 مي تواند به عنوان حلقه لاستيكي مهر و موم شده پمپ تك سيماني مورد استفاده قرار گيرد ، كه داراي طول عمر تقريبي 10 برابر طولاني تر از لاستيك طبيعي است.

لاستيك فلوئوروسيليكون و كاربرد آن در پوشش فلش ضد كف

پوشش هاي ضد سوختگي فلوروسيليسون از لاستيك فلوروسيليكون ساخته شده است. به دليل عملكرد عالي لاستيك فلوئوروسيليكون ، از لاستيك فلوروسيليكون به عنوان يك لاستيك پايه در سيستم پوشش ضد احتراق استفاده مي شود. اين لايه از مقاومت در برابر آب و هوا ، ضد رسوب خوب ، اشعه ضد ماوراء بنفش و خاصيت ماندگاري بالا برخوردار است ، بنابراين به ويژه براي استفاده طولاني مدت در فضاي باز مناسب است.

لاستيك فلوئوروسيليكون خود مقاومت بسيار كمي دارد و در پوشش هاي فلش ضد رسوب استفاده مي شود. به دليل الزامات استحكام مكانيكي پوشش هاي فلش ضد احتراق ، به طور كلي لازم است كه مواد تقويت كننده اي براي تقويت لاستيك فلوروسيليكون اضافه شود. عامل قوي فاز گاز از لاستيك فلوروسيليكون سياه و سفيد كربن است ، زنجيره اصلي -O-Si-O است و ساختار شبكه فضايي تشكيل شده توسط SiO2 مشابه است ، بنابراين مي توان ساختار شبكه انتقال متقابل را به خوبي شكل داد.

اگر لاستيك سيليكون به عنوان لاستيك پايه اصلي استفاده شود ، به عنوان حامل فلورين اضافه مي شود و يك مولكول خطي غير قطبي است.

لاستيك سيليكوني فلوئوروكربن از سازگاري خوبي برخوردار است و داراي يك سري خواص عالي است. بنابراين ، به عنوان يك لاستيك پايه پوشش استفاده مي شود ، و همچنين داراي خصوصيات مواد حاوي فلورين است و  مي تواند ويژگي هاي عالي هر دو را با هم تركيب كند و همچنين مي تواند هزينه پوشش هاي ضد حريق را تا حد زيادي كاهش دهد. اين يك راه حل خوب است.

اگرچه عملكرد روكش فلش ضدعفوني كننده فلوروسيليكون نسبت به روكش لاستيك سيليكون ضد رسوب بسيار واضح است ، اما به دليل گران بودن لاستيك فلوئوروسيليكون ، قيمت لاستيك فلوروسيليكون در بازار اساساً 10 برابر بيشتر از لاستيك سيليكون است. اين امر منجر به افزايش هزينه پوششهاي ضد فلوروسيليسون مي شود. بنابراين ، اين يك تحقيق پژوهشي از پوشش براي بررسي چگونگي اطمينان از عملكرد عالي پوشش هاي ضد فلور فلوروسيليسون و در عين حال كاهش هزينه است.

براي نصب بر روي انواع تجهيزات مكانيكي ، در دماي و فشار مشخص و مايعات و گازهاي مختلف ، در حالت ايستا يا در حال حركت براي آب بندي

ويژگي هاي مهم لاستيك سيليكوني فلوروسيليكون

1. مقاومت در برابر روغن ، حلال و شيميايي

در مقايسه با لاستيك سيليكون متيل وينيل ، لاستيك فلوروسيليكون در مقاومت در برابر روغن ، مقاومت در برابر حلال و مقاومت شيميايي بسيار عالي است. حتي در مقايسه با فلوئوروبرگ ، در مقاومت در برابر روغن و مقاومت در برابر حلال بسيار عالي است. دوام بسيار خوبي پس از غوطه وري در همان محيط ، دما و زمان دارد. مي توان گفت لاستيك فلوروسيليكون تنها الاستومر مقاوم در برابر محيط غير قطبي در دماي -68 تا 232 درجه سانتيگراد است. لاستيك فلوروسيليكون نيز در برابر بنزين حاوي متانول مقاوم است. حتي در سيستم مخلوط بنزين / متانول ، سختي ، استحكام كششي و تغيير حجم لاستيك ولكانيزه كوچك است. بعد از 500 ساعت آزمايش غوطه وري ، خواص فيزيكي مختلف تقريباً تغييري ايجاد نمي كند.

1. مقاومت در برابر حرارت

تجزيه گاز لاستيك فلوئوروسيليكون همان لاستيك سيليكون است ، يعني: اكسيداسيون زنجيره جانبي ، رخ زنجيره اصلي ، تجزيه حرارتي زنجيره جانبي و واكنشهاي پيچيده مختلف. از آنجا كه محصول تجزيه باعث شكسته شدن زنجيره اصلي نيز مي شود ، مقاومت در برابر حرارت معمولاً از لاستيك سيليكون بدتر است و پيري اكسيداتيو در دماي 200 درجه سانتيگراد آغاز شده است. با اين وجود مي توان با افزودن مقدار كمي از تثبيت كننده حرارت مانند آهن ، تيتانيوم يا يك اكسيد خاكي كمياب ، پيشرفت چشمگير به دست آورد و حتي در دماي بالاي 250 درجه سانتيگراد از مقاومت در برابر حرارت كافي برخوردار است. تأثير دما بر روي لاستيك فلوئوروسيليكون بيشتر از لاستيك سيليكون است ، اما نسبت به فلوئوروبرابر كوچكتر است. طول عمر لاستيك فلوئوروسيليكون در دماي 150 درجه سانتيگراد × 2000 ساعت ، 175 درجه سانتيگراد 5000، ، 200 درجه سانتيگراد 000 4000 ساعت نيز در خارج از كشور مورد مطالعه قرار گرفت و نتيجه دوم فقط لاستيك سيليكون متيل وينيل بود.

1. مقاومت در برابر سرما

لاستيك فلوئوروسيليكون همانند لاستيك سيليكوني معمولي عملكرد دماي پايين دارد. از آنجا كه لاستيك فلوئوروسيليكون يك پليمر خطي است كه از Si-O نرم به عنوان يك زنجيره اصلي تشكيل شده است ، ويژگي هاي درجه حرارت پايين نسبت به فلوئوروبرگ داراي CC به عنوان زنجيره اصلي برتر است. در بين آنها ، لاستيك فلوئوروسيليكون (LS-2370U) از خصوصيات دماي كمتري برخوردار است ، دماي شكنندگي آن به اندازه كم -89 درجه سانتيگراد و فلوئوروبرگ عمومي در حدود -30 درجه سانتيگراد است.

4- خصوصيات الكتريكي ، مقاومت در برابر تابش

خصوصيات الكتريكي لاستيك فلوئوروسيليكون مشابه با لاستيك سيليكوني معمولي است ، اما به ويژه ارزشمند است كه در شرايط شديد مانند درجه حرارت بالا ، درجه حرارت پايين ، رطوبت ، روغن ، حلال ، مواد شيميايي و ازن تغيير كمي داشته باشد. مقاومت تابشي لاستيك فلوئوروسيليكون برجسته نيست ، اما مقاومت در برابر پيري تابش آن نسبت به لاستيك سيليكون متيل وينيل برتري دارد.

5- خصوصيات بدني و مكانيكي

لاستيك فلوئوروسيليكون ، مانند لاستيك سيليكوني معمولي ، از مقاومت مكانيكي نسبتاً كمي (خصوصاً مقاومت پارگي) برخوردار است. بنابراين ، بهبود و بهبود استحكام لاستيك فلوئوروسيليكون نيز يك موضوع مهم تحقيق است.

1. ساير ويژگي ها

لاستيك فلوئوروسيليكون از مقاومت در برابر آب و هوا بسيار عالي است و حتي پس از 5 سال در معرض عملكرد ، عملكرد خوبي را نيز حفظ مي كند. ازن يكي از گازهاي توليد شده در پيري الاستومرها است ، اما لاستيك فلوئوروسيليكون پس از آزمايشات پويا يا استاتيك به نظر نمي رسد كه ترك يا ترك ايجاد كند. علاوه بر اين ، لاستيك فلوئوروسيليكون همچنين در مقاومت در برابر قالب ، عدم تحرك فيزيولوژيكي و خاصيت ضد انعقادي بسيار مناسب است.

مزايا و مضرات لاستيك سيليكوني فلوئوروكربن

مزايا لاستيك فلوئور:

پايداري شيميايي عالي ،

مقاوم در برابر اكثر روغنها و حلالها به ويژه اسيدهاي مختلف

هيدروكربنهاي آروماتيك هيدروكربن آليفاتيك و روغنهاي حيواني و گياهي

مقاومت عالي در برابر درجه حرارت بالا

مقاومت در برابر پيري خوب

عملكرد عالي خلاء

خواص مكانيكي عالي

عملكرد الكتريكي خوب

نفوذپذيري خوب

مضرات لاستيك فلوئور:

براي كتونها ، استرهاي با وزن كم مولكولي و تركيبات حاوي نيتروژن توصيه نمي شود

عملكرد دماي پايين خوب نيست

مقاومت در برابر اشعه ضعيف

Tags: توليد كننده flu

فناوري نانو چيست و چگونه توليد مي شود ؟

تعريف اوليه فناوري نانو ، يا Nanotechnology مونتاژ اتم‌ها بود كه در سـال 1959  اولين منبع ثبت شده مـربـوط بـه آن را فيـزيكدانـي بـه نام ريچـارد فيـنمن به چاپ رسانده است.

فناوري نانو يك فناوري معكوس يعني به صورت پايين به بالا است كه اجزاي مواد را در ساختار بسيار كوچك كنار هم گذاشته و ساختاري متفاوت از مواد متداول توليد شده ايجاد مي‌كند. بنابراين مواد توليد شده به اين روش نقايص كمتر و كيفيت بالاتري دارند.

نانوكامپوزيت‌هاي پليمري در مجامع علمي و صنعتي مخصوصا در بيست سال اخير مورد توجه قرار گرفته‌اند.

براي  مثال در آمريكا در سال 1997، 116 ميليون دلار براي تحقيق در اين زمينه هزينه شد كه در سال 2004 اين رقم به 961 ميليون دلار رسيد. يعني در هفت سال تقريباً 9 برابر !!!

شركت Business communications Co. Inc. (BCC) در يك بررسي اقتصادي نشان داده است كه بازار نانوكامپوزيت‌هاي پليمري در سال 2003،24.5 ميليون پوند به ارزش 90.8 ميليون دلار بوده است و پيش بيني مي‌شود كه اين رقم با رشد متوسط 18.4 درصد در سال 2008 به 211.1 ميليون دلار برسد.

حتي پيش‌بيني شده است كه اگر پيشرفت فناوري نانو با موارد فني همگام روبه‌رو شود در بعضي از كاربردها اين بازار با سرعت بيش‌ از 20 % در سال رشد كند.

نانوكامپوزيت‌هاي پليمري جايگزيني قوي براي پليمرهاي حاوي پركننده يا آلياژهاي پليمري متداول هستند.

در نانوكامپوزيت‌ها ابعاد  تقويت به چند نانومتر مي‌رسد، بر خلاف كامپوزيت‌هاي متداول كه تقويت در آنها در ابعاد ميكرون روي مي‌دهد.

ارزش افزوده نانوكامپوزيت‌هاي پليمري تنها بر اساس بهبود خواص مكانيكي پليمر‌ها يا جايگزيني پركننده‌هاي متداول‌ نيست بلكه پركننده‌هاي نانو در مقادير بسيار كم، خواص ويژه‌اي را بدون ايجاد تغيير زياد در خواص مكانيكي يا فرآيند‌پذيري، در پليمرها ايجاد مي‌كنند كه پليمر اوليه فاقد آن است، متداول‌ترين پركننده‌هاي نانو در پليمرها، سيليكات‌هاي لايه‌اي نانو و نانولوله‌هاي كربني هستند.

پركننده‌هاي لايه‌اي در فناوري نانو سيليكا چيست ؟

سيليكات‌هايي كه در ساخت نانوكامپوزيت‌ها به كار مي‌روند، ساختاري لايه‌اي با ضخامت حدود يك نانو متر دارند كه طول آنها متغير است و به چند ميكرون هم مي‌رسد. بنابراين نسبت طول به ضخامت آن بسيار بالا و بيشتر از هزار است. اين لايه‌ها توده‌اي تشكيل مي‌دهند كه در بين آن فاصله‌هايي وجود دارد كه از اين پس آنها را با نام بين‌لايه‌ها (interlayer) خواهيم شناخت.

با جايگزيني ايزومورفيك بين لايه‌ها ، يك بار منفي ايجاد مي‌شود كه ساختار آلكالي يا آلكالين كاتيون‌هاي معدني درون بين لايه‌ها را موازنـه مـي‌كند. سطح كاتيـون‌ها مانند يـون‌هاي توده‌اي (bulky) آلكيل آمونيوم، فاصله بين لايه‌ها را افزايش داده و انرژي سطحي پركننده را كاهش مي‌دهد. بنابراين اين پركننده‌هاي اصلاح شده كه به رس آلي (OrganoClay)  معروفند، با پليمرها سازگارتر و نانوكامپوزيت‌هاي لايه‌اي با سـيليـكا شكل مي‌گيرد.

در اين بين ، مـونت‌موريلونيت  (montmorillonite)، هكتوريت (hectorite) و ساپونيت (saponite) متداول‌ترين پركننده‌هاي سيليكايي لايه‌اي هستند.

روش‌هاي ساخت نانوكامپوزيت‌ها چگونه است ؟

در صنايع پليمري نانوسيليكات‌ها، متداول‌تر از بقيه مواد نانو هستند. روش‌هاي مختلفي براي ساخت نانوكامپوزيت‌هاي سيليكات‌هاي لايه‌اي به كار رفته است. اما سه روش، استفاده بيشتري دارند.

1. پليمريزاسيون درجا (insitu-polymerization)

براي اولين بار در تهيه مواد پليمري حاوي نانوكلي(clay)  بر پايه پلي‌آميد-6 اين روش  به كار رفته است. در اين روش سيليكاهاي لايه‌اي به وسيله مونومر مايع يا محلول مونومر، متورم مي‌شود، سپس مونومرها به درون لايه‌ها سيليكات نفوذ كرده و پليمريزاسيون در بين لايه‌ها اتفاق مي‌افتد.

1. روش محلولي:

روش محلولي مشـابه روش قبـلي است. رس آلي در يك حلال قطبي مانند تولوئن يا NَN,- دي متيل فرماميد متورم شده، و پليمر حل شده در حلال به محلول قبلي افزوده شده و بين لايه‌ها جاي مي‌گيرد. سپس تبخير حلال شكل ميگيرد كه معمولاً در خلاء اتفاق مي‌افتد. اين روش براي همه مواد پليمري قابل اجراست اما اشكال عمده آن غير قابل اجرا بودن آن در مقياس صنعتي مي‌باشد.

1. روش اختلاط مذاب:

در اين روش پليمر مذاب كه داراي ويسـكوزيـتـه پاييـني است با پركننـده نـانوكليِ(clay)  آميخته مي‌شود. در اين روش به دليل افزايش بي‌نظمي، پليمر به داخل لايه‌هاي كلي(clay) نفوذ مي‌كند(شكل1). اين روش، به دليل پتانسيل بالايي كه براي اجرا در مقياس صنعتي دارد به شدت مورد توجه قرار گرفته است و نانوكامپوزيت‌هاي كلي(clay) بسيار زيادي به روش اكستروژن توليد شده است. تعداد زيادي از ترموپلاستيك‌هاي قطبي مانند پلي‌آميد-6، اتيل وينيل استات و پلي استايرن به اين روش درون لايه‌هاي سيليكاتي نفوذ كرده‌‌اند اما در مورد پلي اولفين‌ها كه مصرف بسيار زيادي نيز دارند اين فرآيند موفق نبوده است. اجراي اين روش در لاستيك‌ها به دليل ويسكوزيته بسيار زياد و پديده‌هاي الاستيك با موانع زيادي روبرو است و همين امر دليل عدم پيشرفت قابل توجه نانوكامپوزيت‌هاي الاستومري در مقايسه با پلاستيك‌ها است.

ساختار نانوكامپوزيت‌هاي كلي (clay)  چگونه است ؟

بسته به طبيعت اجزاي يك نانوكامپوزيت مانند نوع پليمر، ماتريس و سيليكات لايه‌اي يا كاتيون آلي بين لايه‌هاي سيليكاتي سه ساختار در نانوكامپوزيت‌ها ممكن است ايجاد شود

1. ساختار فاز‌هاي جدا:

اگر پليمر نتواند بين لايه‌هاي سيليكاتي نفوذ كند يك ميكروكامپوزيت توليد مي‌شود كه مانند كامپوزيت‌هاي متداول بوده و امكان جدايي فازي در آن وجود دارد. به جز اين نوع متداول كامپوزيت‌ها، امكان ايجاد دو ساختار ديگر وجود دارد.

1. ساختار لايه لايه (Intercalated structures)

اين ساختار با نفوذ يك يا چند زنجير پليمري به درون لايه‌هاي سيليكا و ايجاد ساختار ساندويچي حاصل مي‌شود.

1. ساختار پراكنده يا پخش شده exfoliated ordelaminated structure)) :

اين ساختار وقتي حاصل مي‌شود كه لايه‌هاي پركننده سيليكاتي به طور همگن و يكنواخت در بستر پليمري توزيع شده باشند. اين ساختار لايه‌هاي كاملاً جدا شده از اهميت بسيار ويژه‌اي برخوردار است زيرا بر همكنش لايه‌هاي كلي(clay) و پليمر را به حداكثر رسانده و تغييرات بسيار مشهودي را در خواص فيزيكي مكانيكي پليمر ايجاد مي‌كند.

خواص نانوكامپوزيت‌ها در چيست؟

نانوكامپوزيت‌ها در مقادير 5-2 درصد وزني، خواص پليمرهاي خالص را به طرز قابل توجهي بهبود مي‌دهند. اين ارتقاي خواص عبارتند از:

• خواص عبور پذيري (barrier) مانند نفوذپذيري و مقاومت در برابر حلال‌ها؛
• خواص نوري
• هدايت يوني خواص ديگر حاصل از ساختار لايه‌اي نانو سيليكات‌ها در نانوكامپوزيت‌هاي پليمري، افزايش پايداري حرارتي و مقاومت در برابر شعله (آتش) در مقادير بسيار كم پركننده مي‌باشد.

كاربرد فناوري نانو در صنعت لاستيك چيست ؟

با توجه به تحقيقات به عمل آمده 4 ماده نانومتري هستند كه كاربرد فراواني در صنعت لاستيك سازي پيدا كرده اند. اين چهار ماده مورد نظر عبارتند از :

• اكسيدروي نانومتري(NanoZnO)
• نانوكربنات كلسيم
• الماس نانومتري
• ذرات نانومتري خاك رس

با اضافه كردن اين مواد به تركيبات لاستيك، به دليل پيوندهايي كه در مقياس اتمي بين اين مواد و تركيبات لاستيك صورت مي گيرد، علاوه بر اين كه خواص فيزيكي آنها بهبود مي يابد، مي توان به افزايش مقاومت سايش، افزايش استحكام، بهبود خاصيت مكانيكي، افزايش حد پارگي و حد شكستگي اشاره كرد

همچنين در زيبايي ظاهري لاستيك نيز تاثير گذاشته و باعث لطافت، همواري، صافي و ظرافت شكل ظاهري لاستيك مي گردد. همه اينها به نوبه خود باعث مي شود كه محصولات نهايي، مرغوبتر، با كيفيت بالا، زيبايي و در نهايت بازارپسند باشند و توانايي رقابت در بازارهاي داخلي و جهاني را داشته باشند.

كاربرد اكسيدروي نانومتري (NanoZnO) در لاستيك:

اكسيدروي نانومتري مادهاي غيرآلي و فعال است كه كاربرد گسترده اي در صنعت لاستيك سازي دارد.كوچكي كريستالها و خاصيت غيرچسبندگي آنها باعث شده كه اكسيدروي نانومتري به صورت پودرهاي زردرنگ كروي و متخلخل باشد.از خصوصيات استفاده از اين تكنولوژي در صنعت لاستيك، مي توان به پايين آمدن هزينه ها، بازدهي بالا، ولكانيزاسيون(Volcanization) خيلي سريع و هوشمند و دامنه دمايي گسترده اشاره كرد.

اثرات سطحي و فعاليت بالاي اكسيدروي نانومتري ناشي از اندازة بسيار كوچك، سطح موثر خيلي زياد وكشساني خوب آن است. استفاده از اكسيد روي نانومتري در لاستيك باعث بهبود خواص آن مي شود از جمله ميتوان به زيبايي و ظرافت بخشيدن به آن، صافي و همواري شكل ظاهري، افزايش استحكام مكانيكي لاستيك، افزايش مقاومت سايشي (خاصيت ضد اصطكاكي و سايش)، پايداري دمايي بالا، طول عمر زياد و همچنين افزايش حد پارگي تركيبات لاستيك اشاره كرد كه همگي اينها بصورت تجربي ثابت شده است.

براساس نتايج بدست آمده ميتوان نتيجه گرفت بهبود يافتن خواص فيزيكي لاستيك در اثر اضافه شدن ZnO ناشي از پيوند ساختار نانومتري اكسيد روي با مولكولهاي لاستيك است كه در مقياس اتمي صورت مي گيرد. اكسيد روي نانومتري در مقايسه با اكسيد روي معمولي داراي اندازة بسيار كوچك ولي در عوض داراي سطح موثر بسيار زيادي مي باشد. از لحاظ شيميايي بسيار فعال و همچنين به دليل اينكه پيوندهاي بين اكسيدروي نانومتري و لاستيك در مقياس مولكولي انجام مي گيرد، استفاده از اكسيدروي نانومتري خواص فيزيكي و خواص مكانيكي از قبيل حد پارگي، مقاومت سايشي و … تركيبات لاستيك را بهبود مي بخشد.

كاربرد نانوكربنات كلسيم در لاستيك:

نانوكربنات كلسيم به طور گسترده اي در صنايع لاسيتك به كار مي رود، زيرا اثرات خيلي خوبي نسبت به كربنات معمولي بر روي خواص و كيفيت لاستيك دارد.استفاده از نانوكربنات كلسيم در صنايع لاستيك باعث بهبود كيفيت و خواص تركيبات لاستيك مي شود. از جمله مزاياي استفاده از نانوكربنات كلسيم مي توان به توانايي توليد در مقياس زياد، افزايش استحكام لاستيك، بهبود بخشيدن خواص مكانيكي )افزايش استحكام مكانيكي) و انعطاف پذير شدن تركيبات لاستيك اشاره كرد. همچنين علاوه بر بهبود خواص فيزيكي، تركيبات لاستيك در شكل ظاهري آنها نيز تاثير مي گذارد و به آنها زيبايي و ظرافت مي بخشد كه اين خود در مرغوبيت كالا و بازارپسند بودن آن تاثير بسزايي دارد.نانوكربنات كلسيم سبك بيشتر در پلاستيك و پوشش دهي لاستيك به كار ميرود.

براي به دست آوردن مزاياي ذكر شده، نانوكربنات كلسيم به لاستيكهاي طبيعي و مصنوعي از قبيل NP، EPDM ،SBS ،BR ،SBR اضافه مي گردد. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه استحكام لاستيك بسيار بالا مي رود.

استحكام بخشي نانوكربنات كلسيم برخواسته از پيچيدگي فيزيكي ناشي از پيوستگي در پليمرهاي آن و واكنشهاي شيميايي ناشي از سطح تعميم يافته آن است.نانوكربنات كلسيم سختي لاستيك و حد گسيختگي پليمرهاي لاستيك را افزايش داده و حداكثر تواني كه لاستيك مي تواند تحمل كند تا پاره شود را بهبود مي بخشد. همچنين مقاومت لاستيك را در برابر سايش افزايش مي دهد.به كار بردن نانوكربنات كلسيم هزينه ها را پايين مي آورد و سود زيادي را به همراه دارد و همچنين باعث به روز شدن تكنولوژي و توانائي رقابت در عرصه جهاني مي گردد.

به طور كلي نانوكربنات كلسيم در موارد زيادي به طور كلي يا جرئي به تركيبات لاستيك جهت افزايش استحكام آنها افزوده مي شود.

كاربرد ساختارهاي نانومتري الماس در لاستيك:

الماس نانومتري به طور گسترده اي در كامپوزيت ها و از جمله لاستيك در مواد ضد اصطكاك، مواد ليزكننده به كار مي رود. اين ساختارهاي نانومتري الماس از روش احتراق توليد مي شوند كه داراي خواص برجسته اي هستند از جمله مي توان به موارد زير اشاره كرد:

• ساختار كريستالي – بلوري
• سطح شيميايي كاملا ناپايدار
• شكل كاملا كروي
• ساختمان شيميايي بسيار محكم
• فعاليت جذب سطحي بسيار بالا

در روسيه، الماس نانومتري با درصدهاي مختلف به لاستيك طبيعي ، Poly Soprene Rubber  و FluorineRubber  براي ساخت لاستيك هايي كه در صنعت كاربرد دارند از قبيل كاربرد در تاير اتومبيل، لوله هاي انتقال آب و … مورد استفاده قرار مي گيرد.

نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه با اضافه كردن ساختارهاي نانومتري الماس به لاستيك ها خواص آنها به شكل قابل توجهي بهبود مي يابد از جمله مي توان به :

• 4  الي 5 برابر شدن خاصيت انعطاف پذيري لاستيك
• افزيش 2 الي 5/2 برابري درجه استحكام
• افزايش حد شكستگي تا حدود 2 Kg/cm700-620
• 4  برابر شدن قدرت بريده شدن آنها
• و همچنين به اندازة خيلي زيادي خاصيت ضدپارگي آنها در دماي بالا و پايين بهبود مي يابد.

كاربرد ذرات نانومتري خاك رس در لاستيك:

يكي از مواد نانومتري كه كاربردهاي تجاري گسترده اي در صنعت لاستيك پيدا كرده است و اكنون شركت هاي بزرگ لاستيك سازي بطور گسترده اي از آن در محصولات خود استفاده مي كنند، ذرات نانومتري خاك رس است كه با افزودن آن به لاستيك خواص آن بطور قابل ملاحظه اي بهبود پيدا مي كند كه از جمله مي توان به موارد زير اشاره كرد :

• افزايش مقاومت لاستيك در برابر سايش
• افزايش استحكام مكانيكي
• افزايش مقاومت گرمايي
• كاهش قابليت اشتعال
• بهبود بخشيدن اعوجاج گرمايي

چند ايده هاي مطرح شده جهت كاربردهاي بيشتر و بهتر در فناوري نانو : 

1. افزايش دماي اشتعال لاستيك : تهيه نانوكامپوزيت الاستومرها از جملهSBR مقاوم، به عنوان مواد پايه در لاستيك سبب بهبود برخي خواص از جمله افزايش دماي اشتعال و استحكام مكانيكي بالامي شود و دليل اصلي آن حذف مقدار زيادي از دوده است.

1. كاهش وزن لاستيك : تهيه و بهينه سازي نانوكامپوزيت الاستومرها با وزن كم از طريق جايگزين كردن اين مواد با دوده در لاستيك، امكان حذف درصد قابل توجهي دوده توسط درصد بسيار كم از نانوفيلر وجود دارد. بطوريكه افزودن حدود 3 تا 5 درصد نانوفيلر مي تواند استحكام مكانيكي معادل 40 تا 45 درصد دوده را ايجاد كند. بنابراين با افزودن 3 تا 5 درصد نانوفيلر به لاستيك، وزن آن به مقدار قابل توجهي كاهش مي يابد.

1. افزايش مقاومت در مقابل نفوذپذيري گاز : نانوكامپوزيت الاستومرها بويژه EPDM بدليل دارا بودن ضريب عبوردهي كم نسبت به گازها بويژه هوا مي توانند در پوشش داخلي تاير و تيوب ها مورد استفاده قرار مي گيرد. زيرا يكي از ويژگيهاي نانوكامپوزيت EPDM مقاومت بسيار بالاي آن در برابر نفوذ و عبور گازها مي باشد. بنابراين اين نانوكامپوزيت ها مي تواند جايگزين مواد امروزي گردد. همچنين اين نانوكامپوزيت ها از جمله الاستومرهايي است كه مي تواند در آلياژهاي مختلف با ترموپلاستيكها كاربردهاي وسيعي را در صنعت خوردو داشته باشد.

1. قطعات لاستيكي خودرو : نانوكامپوزيت ترموپلاست الاستومرها مي تواند به عنوان يك ماده پرمصرف در صنايع ساخت و توليد قطعات خوردو بكار رود. از ويژگي هاي اين مواد، بالا بودن مدول بالا ، مقاومت حرارتي، پايداري ابعاد، وزن كم، مقاومت شعله مي باشد. لذا نانوكامپوزيت ترموپلاستيك الاستومرهاي پايه EPDM و PP مي توانند تحول چشمگيري را در ساخت قطعات خوردو ايجاد نمايد.

1. افزايش مقاومت سايشي لاستيك : استفاده از نانوسيليكا و نانواكسيدروي در تركيبات تاير سبب تحول عظيمي در صنعت لاستيك مي شود. بطوريكه با افزودن اين مواد به لاستيك علاوه بر خواصي ويژه اي كه اين مواد به لاستيك مي دهند، امكان افزايش مقاومت سايشي اين لاستيكها وجود دارد.

1. نسبت وزن تاير به عمر آن : با افزودن ميزان مصرف يكي از نانوفيلرها مي توان مصرف دوده را پايين آورد. به عبارت ديگر اگر وزن تاير كم شود، عمر لاستيك افزايش مي يابد. بنابراين جهت بالا بردن عمرلاستيك كافي است با افزودن يك سري مواد نانومتري به لاستيك عمر آن را افزايش داد.

استفاده از نانولوله‌هاي كربني حساس به رامان در ولكانيزاسيون لاستيك طبيعي

در حال حاضر كاربرد نانولوله‌ها در تقويت پليمرها باعث بهبود خواص گرمايي و الكتريكي مي‌شود. اگر چه ساخت كامپوزيت‌هاي لاستيكي همراه با نانولوله كربني تك‌ ديواره هنوز با موانع فني متعددي روبه‌روست كه بايد حل شود؛ در ميان اينها يكي از اصلي‌ترين مسائل مورد توجه پراكندگي نانولوله‌هاي كربني است.

امواج صوتي يكي از روش‌هاي پراكندگي مؤثر است. اگر چه امواج صوتي براي مدت طولاني و با قدرت زياد داراي آثار تخريبي است، يكي از روش‌هاي پراكندگي مؤثر است. با وجود اين مي‌توان از يك سطح بهينه از امواج صوتي  (SONICATION)  استفاده كرد. از موانع ديگر مي‌توان به گران بودن نانولوله‌هاي كربني تك‌ديواره اشاره كرد كه البته ممكن است بهسازي خصيصه مكانيكي تركيب ارزش اين هزينه كردن را نداشته باشد. نانولوله‌هاي كربني تك‌ديواره ارزش استفاده در برخي كاربرد‌ها نظير حسگر كششي رامان، مواد انباره هيدروژن و تركيبات خازني سطح بالا را دارند. طيف‌بيني رامان براي اثبات وجود نانولوله‌هاي كربني، تعيين قطر نانولوله‌ها، توزيع قطري بسته‌هاي نانولوله مورد استفاده قرار مي‌گيرد. نانولوله‌هاي كربني تك‌ديواره طيف رامان متمايزي دارند. در اين آزمايش بي‌نظمي پيك *D رامان تهييج شده مربوط به نانولوله‌هاي كربني كه در محدوده 2500  تا 2700 Cm-1 قرار دارد، مورد بررسي قرار مي‌گيرد.

از نانولوله‌هاي كربني تك‌ديواره مي‌توان به عنوان حسگر فشار استفاده كرد. پيك *D براي تشخيص كشش و انتقال در پليمر‌ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد و به وسيله طيف‌بيني رامان تعيين كميت مي‌شود. اين نوع از كاربرد تنها به ميزان كمي از نانولوله‌هاي كربني كمتر از 5/0درصد وزني نياز دارد و حساسيت اندازه‌گيري مي‌تواند در مقياس بزرگ ماكرو و ميزان مولكولي باشد. نانولوله‌هاي كربني همچنين مي‌توانند در الاستومرها براي سنجش فشار‌هاي بينابيني مورد استفاده قرار گيرند. ويژگي‌هاي يك الاستومر ويژه با ماهيت اتصالات عرضي در شبكه مشخص مي‌شود. در حالي كه هنوز گوگرد به مراتب مؤثرترين عامل ولكانش است افزودن ميزان كمي از تسريع‌كننده‌ها نه فقط فرايند‌ها را تسريع مي‌كند، بلكه كميت و نوع اتصالات عرضي شكل گرفته در ولكانش را نيز تعيين مي‌كند. مطالعات مختلف در مورد اثر ساختار‌هاي اتصالا ت عرضي در ولكانش لاستيك با استفاده از گوگرد براي چندين دهه مورد بررسي قرار گرفته است. دانسيته تراكم اتصالات عرضي عامل مهمي است كه بر ويژگي‌هاي فيزيكي شبكه الاستومري ولكانيزه شده تأثير مي‌گذارد. دانسيته تراكم يك شبكه اساساً به تعداد زنجيره‌ها، وزن مولكولي و نسبت گوگرد به شتاب‌دهنده بستگي دارد. چندين روش براي ارزيابي تراكم اتصالات عرضي وجود دارد. متورم كردن به وسيله يك حلال ارگانيك يكي از متداول‌ترين روش‌ها براي توصيف شبكه‌هاي الاستومر است. اندازه گيري‌هاي تنش-كرنش يكي از روش‌هاي غير مستقيم براي اندازه‌گيري ميزان تراكم اتصالات عرضي است. هدف اصلي اين روش ساخت كامپوزيت (SWNT/NR) و مقايسه ويژگي‌هاي مكانيكي كامپوزيت و لاستيك طبيعي خالص است. بعد از آن امكان استفاده از نانوحسگرهاي رامان براي توصيف شرايط ايجادلاستيك طبيعي با استفاده از ميزان‌هاي مختلفي از گوگرد بررسي مي‌شود. داده‌هاي تنش-كرنش تك‌محوري براي تحليل تراكم اتصالات عرضي الاستومرهاي ولكانيزه شده استفاده مي‌شود و سپس از آن با نتيجه تحليل رامان مقايسه مي‌شود.

اكريليك رابر چيست ؟

اكريليك رابر يا  Acrylic rubber مجموعه خانواده الاستومرهاي اكريليكي است. اين گروه از الاستومرها در نتيجه پليمريزاسيون منومرهاي اتيلن، وينيل استات و اكريليك استر توليد مي شوند. حضور اجزاي قطبي و اشباع شده در ساختار  لاستيك اكريليك منجر به پايداري بي نظير اين لاستيك در برابر انواع روغن، پايداري حرارتي، مقاومت بالا در برابر اكسيداسيون و شرايط جوي شده است. در مقايسه با رابرهايي چون NBR، اكريليك رابر  مقاومت بسيار بهتري در برابر ازون و شرايط جوي دارد. كاربري اصلي خانواده رابرهاي اكريليك رابر توليد قطعاتي است كه همزمان به مقاومت بالايي به روغن در دماهاي بالا نياز دارند. هر چند اين رابر براي كاربرد هايي كه در معرض آب يا دماي پايين قرار دارند، مناسب نيست.

استيك اكريليك / پلي اكريلات / نام شيميايي: كوپليمر اتيل بوتيل اكريلات نام هاي ديگر اين مواد هستند.

ويژگيهاي فيزيكي و شيميايي اكريليك رابر چيست؟

اكريليك رابر ، پلي‌اكريلات‌ها، كوپليمرهاي اتيل و اكريلات‌ها بوده و در برابر سوخت‌ها و روغن‌هاي نفتي مقاومتي عالي از خود نشان مي‌دهند و مي‌توانند هنگام آب ‌بندي روغن‌هاي نفتي در شرايط كاركرد مداوم در دماي بالا (تا۳۰۰ درجه فارنهايت) خواص خود را حفظ كنند. اين خواص، پلي‌اكريلات‌ها را براي استفاده در گيربكس اتوماتيك خودرو، سيستم‌هاي فرمان و ديگر كاربردهاي نيازمند به مقاومت دربرابر سيالات‌ نفتي و دماي بالا، مناسب ساخته‌است.

پلي‌اكريلات‌ها، در معرض ازون و نور خورشيد، مقاومت خوبي در برابر ترك‌خوردگي دارند. استفاده از پلي‌اكريلات‌ها براي كاربرد‌هاي در معرض روغن ترمز، هيدروكربن‌هاي كلرينه شده، الكل و گليكول، توصيه نمي‌شود.

ساختار اكريليك رابر از چيست؟

در اثر كوپليمريزاسيون استرهاي اكريليك با مونومرهايي كه قابليت تشكيل پيوند عرضي را دارند، پليمرهاي اشباع و آمورفي با قطبيت بالا به وجود مي آيند. اين كوپليمرها مقاومتي عالي در برابر روغن ، گرما ، فرسودگي و اوزون دارند و از اين گونه هاي اكريليك رابر  موقعيتي بين لاستيك هاي وايتون FKM  / Viton  و NBR  را به خود اختصاص داده اند.

اين لاستيك ها به طور عمده شامل اتيل اكريلات يا بوتيل يا اكتيل اكريلات و اتيل متوكسي يا اتيل اتوكسي اكريلات هستند.

مقاومت تورمي آميزه هاي پخت شدهي اكريليك رابر  در روغن هاي حيواني ، گياهي و معدني نسبت به ديگر لاستيك هايي كه تا كنون شناخته شده اند برتري دارد. همين طور مقاومت آن ها در برابر تورم در دماهاي بالا نيز بسيار خوب است و در اين مورد تنها لاستيك FKM  بر آن ها برتري دارد.

ضمنا بر خلاف NBR  لاستيك اكريليك رابر  در برابر بيشتر افزودني هاي موجود در روغن هاي صنعتي از خود مقاومت نشان مي دهد.

آميزه هاي پخت شده ي اكريليك رابر  در برابر سوخت هاي موتور ( خودرو ) مقاومت ندارند و در اين خصوص NBR  ، ECO ، وايتون  FKM / Viton  برتري دارند. به طور كلي مقاومت اكريليك رابر  در برابر عامل هاي شيميايي خوب نيست.

ويژگي هاي شيميايي اكريليك رابر :

سختي: ۴۰ تا ۹۰ شورآ

استحكام كششي: ۵۰۰- ۲۵۰۰ پاسكال

جهندگي (%):۴۵۰-۱۰۰%

مقاومت سايشي: نسبتاً خوب

چسبندگي به فلز: نسبتاً خوب

چسبندگي به مواد سخت: نسبتاً خوب

ماناي فشار: ضعيف تا خوب

مقاومت ضربه اي:ضعيف

جهندگي / حركت ارتجاعي: نسبتاً خوب

مقاومت پارگي: ضعيف تا حدي خوب

لرزه گيري: خوب تا عالي

مقاومت در برابر شكستگي: نسيتاً خوب

مقاومت شيميايي

اسيد رقيق: نسبتاً خوب

اسيد غليظ:ضعيف تا نسبتاً خوب

اسيد ارگانيك( رقيق): ضعيف

اسيد غير ارگانيك:نسبتاً خوب

الكلها: ضعيف

آلدهيدها: ضعيف

قليايهاي رقيق: نسبتاً خوب

قليايهاي غليظ: نسبتاً خوب

آمينها: ضعيف

روغنهاي گياهي و حيواني:خوب

روغن ترمز با پايه غير پتروشيمي: ضعيف

روغنهاي دي استر: خوب

فسفاتهاي قليايي,استرها: ضعيف

فسفاتهاي آريل,استرها: ضعيف

اترها: ضعيف

هيدروكنهاي اليفاتيك : عالي

هيدروكنهاي آروماتيك : ضعيف تا نسبتاً خوب

حلالهاي هالوژنه: ضعيف تا خوب

هيدروكربن هالوژنه: ضعيف تا خوب

كتونها: ضعيف تا خوب

حلالهاي لاكي: ضعيف تا خوب

گازهاي ال پي و نفت كوره(سوخت): خوب

روغنهاي معدني: خوب تا عالي

ويژگيهاي حرارتي: 

حداقل حرارت: -۳۰ تا صفر درجه فارنهايت

حداقل دما در استفاده مستمر(ايستاتيك):-۳۰ تا صفر درجه فارنهايت

نقطه شكنندگي:-۴۰ درجه فارنهايت

حداكثر دما: ۳۵۰ تا ۴۰۰ درجه فارنهايت

حداكثر دما در استفاده مستمر(ايستاتيك):۴۰۰ درجه فارنهايت

عملكرد در محيط

رنگپذيري: خوب

مقاومت به اشتعال پذيري:ضعيف

نفوذپذبري به گاز: خوب تا عالي

بو: نسبتاً خوب

مقاومت به اوزون:خوب تا عالي

مقاومت به اكسيداسيون:عالي

مقاومت به تشعشات: ضعيف تا خوب

مقاومت به بخار:ضعيف

مقاومت به نور خورشيد:خوب تا عالي

مقاومت به آب و هوا: عالي

مقاومت به آب:عالي

كاربرد هاي اكريليك رابر چيست ؟

.بيش از ۹۰%  كاربردهاي اكريليك رابر در كاربردهاي مهندسي و صنايع خودروسازي است.

اما كاربرد عمده ي آن در موارد زير مي باشد:

واشرها

لرزه گيرها

درزگيري شفت تمام سازه ها از جمله ذرزگيري ميل لنگ

سيستم هاي انتقال ديفرانسيلي و اتوماتيك

رينگها

شيلنگهاي روغن

اورينگ و ساير قطعات مقاوم به حرارت و روغن

قابليت جايگزيني با رابرهاي گران قيمت فلوئوره مانند FKM در برخي از قطعات

رابر يا لاستيك خام چيست؟

تركيبات الاستومري كه شامل واحدهاي مختلف مونومر شده اند كه با استفاده از گرما ولكانيزه مي شوند را رابر يا لاستيك خام مينامند.

پليمرها زنجيرهاي طولاني مولكولي هستند كه از دو واژه ي يوناني ( POLY بسيار  و  MEROS قسمت )  تشكيل شده اند .

مونومر هاي پايه براي طبقه بندي نوع لاستيك ها ارزيابي مي شوند. مانند نيتريل-سيليكون-نئوپرن و …

يك تركيب لاستيك خام چيست؟

لاستيك از مواد مختلفي كه حاوي الاستومر پايه، عوامل پخت، پركننده ها و پلاستيسيزرها هستند ، تشكيل شده است

به عنوان مثال ، افزودن پركننده ها مي تواند خواص را تقويت و ياتغيير دهد، و افزودن پلاستيسايزر ها مي تواند باعث افزايش كشش و كاهش دورومتر شود.

 آيا رابر خاصيت كشسان دارد ؟

بله ، رابر خاصيت كشسان دارد . پليمر اغلب به عنوان يك مايع چسبناك يا يك الاستيك جامد مطرح مي شود  و زنجيره هاي پليمري در رابر ها با توجه به راديكال هاي آزادي كه اغلب در انتهاي آن ها وجود دارد تمايل دارند كه بلند تر و منعطف تر باشند و حول محور خودشان چرخش كنند كه موجب زنجير هاي بلند در هم تنيده شده مي شود.

هنگامي كه نيرويي باعث تغيير شكل در لاستيك مي شود اين زنجير ها در هم و بر هم زده مي شود و نيرو را در خود ذخيره مي كند و هنگامي كه نيرو آزاد مي شود نيروي پتانسيلي كه ذخيره كرده را پس مي دهد و به شكل اول خود باز ميگردد.

دليل رفتار الاستيك رابر ها نيز دقيقا ماهيت همين زنجير ها مي باشد .

قطعات لاستيكي چگونه ساخته مي شوند ؟

الاستومر جز اصلي تمام فرمولاسيون هاي لاستيكي است و براي به دست آوردن ويژگي هاي فيزيكي محصول نهايي انتخاب مي شود.كمك فرايند ها و نرم كننده ها مثل روغن ها و پلاستيسايزر ها كه لاستيك را اصلاح مي كنند و به اختلاط يا عمليات توليد كمك مي كند .سولفور يكي از پر مصرف ترين عوامل پخت است كه اتصالات عرضي را به شكل قابل توجهي بهبود مي بخشد و همراه شتاب دهنده ها و فعال كننده هاي شتاب دهنده ها به كم شدن زمان پخت و افزايش خواص فيزيكي كمك شاياني مي كنند .

كربن بلك يا اصطلاحا دوده نيز از پر مصرف ترين پر كننده است كه ساختار مولكولي را تقويت مي كند.

مواد ديگري مثل آنتي اكسيدان ها، آنتي ازونات ها، تركيبات ضد فرسايش، روان كننده ها، رنگ ها و ساير مواد نيز ممكن است به تركيب اضافه كنند.

ولكانيزيزيشن (Vulcanization) چيست؟

زنجير هاي طولاني پليمري هنگام گرم كردن با عوامل ولكانيزه واكنش مي دهد تا ساختار سه بعدي تشكيل دهند. عوامل ولكانيزه (معمولا گوگرد و پر اكسايد) براي پيوند شيميايي بين زنجيره هاي پليمري ضروري هستند. هنگامي كه لاستيك ولكانيزه شده خواص فيزيكي افزايش يافته و تركيب مقاومت بيشتري به طور كلي دارد .

Compression set چيست ؟

بازيابي لاستيك الاستومر براي بازگشت به سايز اصلي آن است كه پس از حذف نيروي فشرده كننده شكل ميگيرد.

ناتواني آب بند براي بازگشت به شكل اوليه خود پس از فشرده شدن ، شرايطي است كه Compression set  ناميده مي شود و همه ي آب بند ها مقداري مانايي فشاري دارند كه توسط استاندارد ASTM D395 تعيين مي گردد.

تفاوت هاي ترموست با ترموپلاست در چيست ؟

يكي از روش هاي طبقه بندي مواد پليمري خواص فيزيكيشان در دماهاي بالاست.

پليمرهاي ترموست با قرار گرفتن در معرض حرارت پيوند هاي شيميايي تشكيل مي دهند  و به صورت دائم در ان حالت مي مانند ولي پليمرهاي ترموپلاست هنگام گرم شدن به صورت مايع مي شود و با تشكيل پيوند هاي فيزيكي شكل دلخواه را وقتي سرد شد ميگيرد و اگر دوباره گرم شود باز مايع مي شود و ميتواند شكل جديدي بگيرد .

پليمر هاي ترموست داراي خواص مكانيكي ، حرارتي و شيميايي برتر و ثبات بعدي بيشتر نسبت به ترموپلاست هاست و به همين دليل براي آب بندي ها علي رقم قيمت گران تر ترجيح داده مي شوند .در نهايت بايد گفت الاستومرها پايه وسيعي از تركيبات را تشكيل مي دهند كه براي كاربرد هاي خاص تعريف شده اند .هر تركيب خاصيت خاصي دارد و بسياري از تركيبات داراي خاصيت ها و ويژگي هاي مشترك هستند كه ميتوان از بين انبوه رابر ها با توجه به ويژگي هاي خواسته يك يا آلياژي از آنها را انتخاب نمود.

لاستيك بوتيل IIR Rubber  چيست؟

لاستيك بوتيل (IIR) به انگليسي IIR – Butyl Rubber ، از كوپليمرازيسون كاتيوني ايزوبوتيلن در محلول با مقداري كمي ايزوپرن تا حدود ۳ %  و از سال ۱۹۴۲ به طور صنعتي توليد و مورد استفاده قرار گرفت.

لاستيك بوتيل نفوذ پذيري كم در مقابل اكسيژن ، اوزون و مواد شيميايي را داراست  و ارزان ترين لاستيك خالص است.

لاستيك بوتيل قابليت هاي خاصي ارائه مي دهد تا آن را به گزينه اي بالقوه براي كارهاي نياز به آب بندي با كيفيت ، استر و نصب تبديل كند. علاوه بر جذب فوق العاده شوك ، اين لاستيك از نفوذپذيري گاز و رطوبت بسيار كمي برخوردار است و مقاومت بسيار خوبي در برابر گرما ، آب و هوا ، ازون ، واكنش شيميايي ، انعطاف پذيري ، سايش و پارگي دارد.  هم چنين لاستيك بوتيل در برابر مايعات هيدروليك بر پايه فسفات مقاوم بوده و از عملكرد عايق الكتريكي بسيار خوبي برخوردار است.

اين كوپليمر از پليمريزاسيون (بسپارش) افزايشي كاتيوني ايزوبوتيلن ۹۷% و مقدار كمي ايزوپرن حدود ۳% بدست مي آيد.

لاستيك بوتيل بسيار با ثبات است. در اين لاستيك حدود ۹۷% واحد ايزوبوتيلن است.

ايزوبوتيلن گروه بسيار حجيمي است به همين دليل خاصيت مقاومت در مقابل نفوذ گازها و جذب انرژي مكانيكي (ميرايي) را به اين لاستيك مي دهد. پليمريزاسيون به صورت وينيلي كاتيوني و چون واكنش بسيار سريع است براي كنترل آن از  دماي ۱۰۰درجه سانتي گراد استفاده مي شود.

تاريخچه و چگونگي توليد لاستيك بوتيل  IIR rubber

اين پليمر براي اولين بار در سال ۱۹۳۱ توسط شركت آلماني BASF توليد و در سال ۱۹۳۷ آمريكايي ها روش هاي پخت و كاربرد هاي آنرا توسعه بخشيدند.

در سال هاي ۱۹۵۰ تا ۱۹۶۰ لاستيك بيوتيل هالوژنهه (Halogenated Butyl Rubber) در انواع برمينه (Bromobutyl) و كلرينه (Chlorobutyl) نيز ساخته شد كه سبب ارائه راه هاي بهتر پخت و همچنين امكان پخت با لاستيك هاي ديگر (Covulcanization) مانند لاستيك طبيعي و لاستيك استايرن بوتادين گرديد.

لاستيك بوتيل مي تواند به عنوان افزودني براي سوخت استفاده گردد به عنوان مثال  اگر از سوخت هاي ديزلي استفاده گردد خواص مواد شوينده را پيدا مي كند و از ايجاد رسوب در انژكتور و موتور جلوگيري خواهد كرد.

لاستيك بوتيل از ديدگاه مصرفي شامل سه گروه اصلي است:

لاستيك بيوتيل معمولي

لاستيك بوتيل هالوژنه ، كه از واكنش ابتدايي برم يا كلر با لاستيك بوتيل ساخته مي شود و به لاستيك بوتيل برمينه معروف است.

لاستيك بوتيل پيش شبكه اي شده ، كه در حالت خام داراي جهندگي زياد، استحكام بالا و مقاومت خوب در برابر روان شدن است و براي صنعت واشر سازي استفاده مي شود.

ساختار لاستيك بوتيل  IIR rubber چگونه است ؟

در دهه ي ۱۹۶۰ لاستيك بوتيل اصلاح شده از طريق هالوژن دار كردن با كلروبوتيل و برمو بوتيل عرضه شد.

از ويژگي هاي مهم آن پايداري گرمايي ، ميرايي ارتعاش ها و ضريب اصطحكاك بالا و مقاومت به رطوبت است كه از كاربردهاي خودرويي آن مي توان به توليد تويي تاير ، لرزه گيرها و ياتاقان هاي كشسان ، لايه ي داخلي تاير و ديافراگم اشاره كرد.

روش هاي پخت لاستيك بوتيل IIR rubber چگونه است؟

سيستم هاي پخت قابل استفاده براي لاستيك پلي ايزوبوتيلن به چهار دسته اصلي تقسيم مي شوند:

1. سيستم پخت گوگردي: در اين سيستم به علت كم بودن تعداد پيوندهاي دوگانه لاستيك، گوگرد كمتر ولي شتاب دهنده هاي بيشتر و سريعتري مورد نياز است.
2. سيستم پخت كينوني: در اين سيستم خطر پخت زودرس وجود دارد در اين سيستم از اسيد استئاريك استفاده مي شود.
3. سيستم پخت رزيني: محصولات اين سيستم داراي مقاومت حرارتي زياد و مانايي فشاري كم مي باشند.
4. سيستم پخت پراكسيدي: اين سيستم براي لاستيك هاي بيوتيل اصلاح نشده استفاده نمي شود زيرا سبب تجزيه و تخريب لاستيك مي شود. ولي براي لاستيك بيوتيل برمينه و پيش شبكه اي شده بكار مي رود.

ويژگي هاي اشتعال لاستيك بوتيل چيست؟

• در شعله مي سوزد و بعد از حذف شعله همچنان به سوختن ادامه مي دهد.
• شعله زرد دارد و كمي سر و صدا مي كند.
• دود سفيد متمايل به خاكستري دارد.
• در شعله چكه مي كند.
• تقريباً بوي شمع در حال سوختن مي دهد.

خواص ، مزايا و معايب لاستيك بوتيل در چيست؟

خواص لاستيك بوتيل به ما كمك مي كند تا درك بهتري از اين لاستيك براي كاربرد موردنظرمان داشته باشيم. هم چنين در برخي از محاسبات دانستن اين خواص به ما در طراحي كمك شاياني مي كند. در اين بخش پارامترهايي نظير محدوده دما، محدوده مقاومت كششي، دورومتر(سختي) و… بررسي شده اند.

مزايا: مقاومت در برابر آب و بخار، جذب بالاي انرژي، بوتيل رابر از نظر شيميايي در مقابل اسيدهاي معدني رقيق، نمك ها و قلياها مقاوم بوده و مقاومت شيميايي خوبي در مقابل اسيدهاي غليظ به استثناي اسيد نيتريك و اسيد  سولفوريك دارا است، مقاومت ازوني بالا و مقاومت اكسيداسيون

انعطاف پذيري

غيرقابل نفوذ به وسيله هوا و گاز (خاصيتي مخصوص لاستيك هاي بوتيل)

دماي انتقال شيشه اي پايين

مقاومت ازن خوب

ميرايي بالا در دماي محيط

مقاومت خوب در برابر هوا گرما و واكنش شيميايي

قابليت ميرايي خوب

سازگاري با محيط زيست

هنگامي كه شما به يك قطعه براي جذب شوك نياز داريد، لاستيك بوتيل Butyl Rubber يك ماده خوبي براي اين نياز شما است

معايب: جهندگي كم، مقاومت كم در برابر حلال هاي هيدروكربني آروماتيك، نداشتن مقاومت در برابر شعله و آتش، فرآيند پذيري معمولي (يعني نه خيلي سخت نه راحت)، داراي مقاومت شيميايي پايين در مقابل نفت و مشتقات آن و ديگر مواد شيميايي آلي است، مقاومت كم در برابر بنزين، بوتيل رابر در مقابل اشعه UV (مانند قرار گرفتن در معرض نور خورشيد) بسيار حساس است.

خواص: مقاومت در برابر نفوذ گازها، ميرايي (Damping) بالا، اصطكاك بالا، مقاومت در برابر نوسانات دمايي

كاربرد لاستيك بوتيل IIR rubber در چيست؟

• مخازن نگه داري گازها، چسب ها و درزگير ها، تركيبات ساخت فيبر نوري،
• نوار لاستيكي براي درزهاي شيشه هاي اتومبيل،
• ضربه گير ها، تاير خودرو ها، غشاهاي نازك، عايق هاي الكتريكي،
• پايه تهيه انواع آدامس، تيوب هاي و لايه هاي داخلي تاير، تيوپ توپ هاي فوتبال و بسكتبال
• لوله هاي خرطومي، محصولات مقاوم در برابر حرارت، واشر هاي خام، كاربرد هاي پزشكي و مصارف داروئي و محصولات مراقبت شخصي
• جاذب شوك ، روكش تايرهاي بدون تيوب ، روكش دروني تاير
• سري هاي مسدودكننده ، درزگيرها، رينگ ها، استرهاي استخر ، استر مخزن

Tags: توليد كننده لاستيك بوتيل, توليد كننده لاستيك بوتيل توليد كننده, توليد كننده لاستيك بوتيل چيست, توليد كننده لاستيك بوتيل چيست توليد كننده, توليد كننده لاستيك بوتيل چيست خريد, توليد كننده لاستيك بوتيل چيست عمده فروشي, توليد كننده لاستيك بوتيل چيست فروش, توليد كننده لاستيك بوتيل چيست قيمت, توليد كننده لاستيك

لاستيك اپي كلرو هيدرين يا  ECO چيست؟

لاستيك اپي كلرو هيدرين  يا ECO (Epichlorohydrin Rubber)  را مي توان الاستومري مشابه با خانواده NBR با مقاومت بهتر در برابر روغن هاي معدني و همچنين انعطافپذيري بهتر در دماي پايين معرفي كرد. ECO ها نفوذ پذيري بسيار كمي در برابر گازهاي مختلف دارد و پايداري بينظيري در برابر شرايط جوي و تابش ازون دارد.

اپي كلروهيرين يا ECO ، يك الاستومر پلي اتر ويژه است كه مجموعه اي از بسياري از خواص مطلوب نيتريل و نئوپرن را دارا مي باشد.

اپي كلروهيدرين به شكل هموپليمر (CO) و يك كوپليمر (ECO) كه حاوي 50% اتيلن اكسايد است در دسترس مي باشد. هموپليمر آن در برابر ازن و ناتراوايي گازي مقاومت فوق العاده اي دارد، در حاليكه كوپليمر آن از لحاظ جهندگي و انعطاف پذيري در درجه حرارتهاي پائين عملكرد بهتري دارد. مقاومت روغني هموپليمر و كوپليمرهاي اپي كلروهيدرين تقريبا مشابه يكديگر هستند،

اپي كلروهيدرين در حال حاضر به صورت يك تر پليمر  كه تشكيل شده است از اپي كلروهيدرين، اتيلن اكسايد و مونومر سومي در دسترس مي باشد. چسبندگي اين الاستومر به الياف و فلزات بهترين ميزان را در ميان سه نوع الاستومر مختلف اپي كلروهيدرين دارا است.

از طرفي ديگر در سال هاي اخير و در مقايسه با NBR  و CR  اهميت اين لاستيك ها در صنعت اتومبيل سازي به دليل تقاضاهاي فني بالا افزايش يافته است.

آميزه هاي پخت شده اپي كلروهيدرن تركيبي از خواص بي نظير و غير معمول دارند.

مثلا وايتون Viton / FKM  بهترين مقاومت را در برابر تورم در روغن ها و سوخت موتور ها داراست.

 ويژگيهاي فيزيكي و شيميايي لاستيك اپي كلرو هيدرين ECO

• سختي: ۴۰ تا ۹۰ شورآ
• استحكام كششي: ۵۰۰- ۲۵۰۰ پاسكال
• جهندگي (%):۸۰۰-۲۰۰%
• مقاومت سايشي: نسبتاً خوب تا خوب
• چسبندگي به فلز: نسبتاً خوب تا خوب
• چسبندگي به مواد سخت: نسبتاً خوب تا عالي
• ماناي فشار: عالي
• مقاومت ضربه اي : نسبتاً خوب تا عالي
• جهندگي / حركت ارتجاعي: خوب
• مقاومت پارگي: نسبتاً خوب تا عالي
• لرزه گيري: خوب تا عالي
• مقاومت در برابر شكستگي: خوب

مشخصات لاستيك اپي كلرو هيدرين  ECO در چيست؟

1. مقاومت خوب به نفوذ پذيري به هليوم، هيدروژن، نيتروژن، هوا و دي اكسيد كربن.
2. مي تواند با گوگرد و يا پراكسيد پخت شود.
3. ديافراگم هاي پمپ سوخت، شيلنگ، پارچه هاي پوشش داده شده و لرزشگيرها
4. تريپليمر شامل AGE بالا براي بهبود وضعيت پخت و مقاومت به اوزون.
5. ترپليمر با ميزان ECH  بالا براي بهبود مقاومت گرما و ازن است.
6. ترپليمر شامل ECH و AGE به ميزان بالا براي بهبود مقاومت در برابر ازن.
7. پليمرهاي حاوي EO بالاتر از خواص جذب الكترواستاتيك بهتري ارايه مي دهند. طراحي شده براي رول چاپگر ليزري.
8. جداسازي از غلطك و پردازش خوبي دارد و مي تواند با گوگرد و يا پراكسيد پخت شود.
9. يك بهبوددهنده چسبندگي براي تركيبات هيدروين براي كمك به اتصال به FKM، نايلون و ساير تركيبات لاستيكي.

مزايا و معايب لاستيك اپي كلرو هيدرين ECO

از مزاياي آن مي توان به ناتراوايي فوق العاده در مقابل گازها و بخارات ، مقاومت عالي در مقابل روغن و بنزين ، اكسايش يا محدوده ي وسيعي از درجه حرارت براي سرويس مقاومت خوب در مقابل سيالات با پايه نفتي و حلال ها  و مقاومت خيلي خوب در شرايط جوي، ازن، نور خورشيد اشاره كرد.

از جنبه هاي منفي اين الاستومر، چسبندگي آن به الياف و فلزات است كه خيلي كمتر از نئوپرن مي باشد و همينطور ناتراوايي فوق العاده آن در مقابل گازهاست كه اغلب باعث مشكلات فرآيندي مي شود و به دليل محبوس شدن هوا نواقصي در محصول بوجود مي آورد و مقاومت نامطلوب و كم در مقابل حلال هاي اكسيژنه، مقاومت ضعيف در مقابل بخار و اسيدها جز محدوديت هاي استفاده از اپي كلروهيدرين ها مي باشد.

دوام فشاري بسيار كم و مقاومت در برابر حلالهاي غير قطبي و اسيدها از جمله ديگر ويژگي هاي برجسته اين لاستيك است. هر چند با همه حُسن هاي ذكر شده براي ECO، بايد در كاربري هايي كه قطعه توليد شده با حلال هاي قطبي مانند استرها و كتون ها در تماس است، لاستيك هاي ديگري را انتخاب كرد. از طرف ديگر ECO مقاومت سايشي كمي دارد و همچنين بايد مراقب تماس ECO با فلز نيز بود، چرا كه اين لاستيك مي تواند منجر به وقوع خوردگي در فلزات شود. محدوده دماي كاربرد ECO از -35 °C تا 130 °C است.

علاوه بر اين ، اپي هيدروكلروهيدرين داراي مقاومت حرارتي بالا، مقاومت عالي در برابر اوزون ، مقاومت خوب در برابر شعله ، نفوذپذيري خيلي كم در برابر گازها و سوخت موتور ، انعطاف پذيري خوب در دماي پايين و خواص خوب ميرايي نيز هستند.

كاربردهاي لاستيك اپي كلرو هيدرين  ECO

• توليد واشر، اورينگ
• روكش كابل هاي خاص
• تسمه هاي خاص
• كاربرد اصلي لاستيك اپي كلرو هيدرين در صنعت اتومبيل است. از جمله براي ساخت واشرها، ديافراگم ها ، غشاها ، شيلنگ هاي سوخت ، شيلنگ هاي هواي داغ و كنترل قطعه هاي ضربه گير داراي مقاومت حرارتي و غيره به كار مي رود.

Tags: توليد كننده لاستيك اپي كلرو هيدرين, توليد كننده لاستيك اپي كلرو هيدرين توليد كننده, توليد كننده لاستيك اپي كلرو هيدرين چيست؟, توليد كننده لاستيك اپي كلرو هيدرين خريد, توليد كننده لاستيك اپي كلرو هيدرين رابر, توليد